Vertrouwensmanagement

In deze tijd gaan steeds meer organisaties over op zelforganisatie. Managers verdwijnen, worden vervangen door coaches, of moeten zelf gaan coachen. Dat vraagt om andere competenties. En een coach is maar beperkt aanwezig. Met name managers en HRM-functionarissen hebben daarom behoefte aan ondersteuning.  De PyramideRegieLijn is al sinds 1992 voor Direct coaching 24/7 telefonisch en per mail bereikbaar voor vraagstukken, problemen en uitdagingen in de werk- en/of privésituatie. De PyramideRegieLijn ontzorgt u met o.a. de volgende resultaten:

01. Bestuurders, directieleden, leiders, managers, staffunctionarissen, coaches, hulpverleners en medewerkers geven aan veel baat te hebben bij de tips, inzichten en concrete handvatten

02. Door het aanbieden van Direct coaching getuigt de werkgever van goed werkgeverschap

03. Ziekteverzuim en productiviteitsverlies worden voorkomen of verminderd

04. Direct coaching werkt stimulerend en motiverend en leidt tot meer vertrouwen, verbondenheid en vitaliteit

05. Zelforganisatie kan daardoor beter, sneller en succesvol worden geïmplementeerd en gecontinueerd.

Lees hier de nieuwsbrief: https://lnkd.in/escmvhb. Ik zend u de brochure graag toe.

Read more

“GESTOLD WANTROUWEN” is het werkelijke motto van dit nieuwe kabinet. Wij willen een kabinet met als motto “LIEFDE, WAARHEID EN VERTROUWEN”.

Het woord “Liefde” wordt nauwelijks uitgesproken. Je hoort het niet in een debat of organisatie. We vervangen het vaak door “respect” en “waardering”. Het wordt als soft beschouwd, terwijl we elkaar onuitgesproken – terecht – afrekenen op “liefdeloosheid”. Liefde is in feite het hardste criterium. Leg het Regeerakkoord eens langs de meetlat van de liefde. “Is die maatregel niet liefdeloos?”

Het woord “Waarheid” is belast, want mag die wel gezegd worden? Is men niet bang beschuldigd te worden van “De waarheid in pacht te willen hebben”. De waarheid van de partij telt vaak meer dan die van het individu en het algemeen belang. Maar ieder mens weet intuïtief of iets waar is. Burgers vinden de politiek niet voor niets niet geloofwaardig.

Het woord “Vertrouwen” wordt met dit motto besmeurd. Als men elkaar echt vertrouwde, had de formatie niet zolang geduurd. Het Regeerakkoord is “een vierdelig kamerscherm, met garen aan elkaar gebonden”. En men vindt dat vervolgens een huis.

Vertrouwen gaat over Zelfvertrouwen, vertrouwen in de ander en in een perspectiefvolle, luisterrijke toekomst. Te realiseren door te luisteren. Dat is gelukkig te leren!

Read more

Natuurlijk geldt het niet alleen voor politici. Elke leider en manager in een organisatie  – en in feite ieder mens – zou zich bij al diens acties en reacties eerst de volgende vraag moeten stellen: “Voldoet wat ik doe of nalaat aan de volgende drie criteria: Liefde, Vertrouwen en Waarheid?”

Dan zouden er geen doden gevallen zijn bij Defensie, dan zouden kinderrechten niet geschonden worden bij Jeugdzorg, dan zou de kabinetsformatie geheel anders verlopen, dan zou het er anders toegaan in de boardroom en daarbuiten, enz., enz.

Als je erover doordenkt zijn dit geen softe, maar de drie hardste criteria! Het besturen, leiden en managen o.b.v. deze drie criteria is wel degelijk  mogelijk! En het is gelukkig ook te leren!

Je houdt ze nog liever even voor je en bespreekt ze liever nog niet a.s. maandag tijdens de vergadering? Alle begrip daarvoor! Maar pas ze zelf eens (bewuster) toe en merk dan de invloed die dat heeft. Ontdek de kracht en de betere resultaten door vertrouwensmanagement. Succes!

Read more

Er is veel te lezen over slechte leiders en managers. Ze worden beschreven als zakkenvullers, tirannen, slavendrijvers, autocraten, slechte luisteraars, korte termijndenkers zonder visie, enz. En die zijn er inderdaad. Er zijn helaas voorbeelden genoeg uit het verleden en in het heden, en in elke maatschappelijke discipline zijn ze te vinden. Maar er wordt ook wat afgereageerd en geprojecteerd op leiders en managers: Persoonlijke onkunde, onvolwassenheid, frustraties, onverwerkte problematiek, bijvoorbeeld t.o.v. de ouders, een negatief man- of vrouwbeeld en minderwaardigheidsgedachten en -gevoelens, jaloezie en/of relatieproblemen. Dan zijn leiders en managers een makkelijke schietschijf. Terecht wordt slecht leiderschap en management gesignaleerd, maar er wordt vaak niets of nauwelijks iets tegen gedaan, omdat men dan ook zichzelf tegenkomt. Want wie heeft ze benoemd, gekozen en/of gedoogd? En wat was hun eigen aandeel in het niet goed functioneren van het team, de afdeling, de divisie, enz.? Met het vingertje naar de ander(en) wijzen is gemakkelijker dan je eigen aandeel onder ogen te zien. Door gebrek aan zelfreflectie houden we slecht leiderschap en management in stand.

Maar we horen zelden iets over al die goede leiders en managers. Die keihard werken, zich vaak veel opofferingen getroosten en, op basis van een weloverwogen missie en visie, zich op bevlogen wijze inzetten voor het geheel. Die professioneel leidinggeven of managen. Die niet alleen de regie stevig ter hand nemen, maar ook regie geven. De ander aanspreekt op diens kwaliteiten en duidelijke taken, bevoegdheden en verantwoordelijkheden geeft. Die zijn/haar medewerkers inspireert, stimuleert en faciliteert. Men hoeft niet gemotiveerd te worden, want er is sprake van intrinsieke motivatie, omdat iedereen graag met hem of haar werkt, diens toegevoegde waarde kan leveren en gewaardeerd wordt. Deze leiders en managers zijn de “reisleiders”. Ze varen een duidelijke koers, kennen het doel en geven de juiste richting aan. Zij focussen zich niet alleen op het probleem in het hier en nu, maar bezien die altijd in het licht van de lange termijndoelstellingen en gaan voor continuïteit. Zo zijn zij in staat om incidenten om te buigen in kansen. Iedereen neemt daarbij zijn / haar verantwoordelijkheid.

Ik heb ze in loondienst als baas en als collega-manager mogen meemaken. Maar ik heb ze ook de afgelopen 25 jaar vanuit Pyramide mogen begeleiden en doe dat nog steeds graag. Waarom vragen deze goede leiders en managers, ondernemers en bestuurders, dan toch om een stuk begeleiding? Ik vergeet nooit de directeur die na zijn pensionering commissaris werd en tegen mij zei: ”Ik heb me nog nooit laten coachen, maar ik wil dat jij me nu coacht, zodat ik de nieuwe directeur niet in de nek ga hijgen”. Met een aantal gesprekken verschafte hij zichzelf een stukje inzicht, waardoor die relatie vervolgens uitstekend verliep. En er waren ook de bestuurder en de directrice, die geen tijd voor zichzelf en hun gezin namen, en die ik kon begeleiden in het stellen van prioriteiten. En de mannen en vrouwen die een nieuwe stap wilden maken in hun carrière. Ook goede leiders en managers hebben behoefte aan een sparringpartner om de regie in leven, wonen en werken stevig ter hand te kunnen blijven nemen. Zij blijven altijd zelfkritisch en hebben oog voor hun eigen blinde vlek(ken). Ze herkennen en erkennen dat zij niet alles weten en kunnen en dat ook zij hun zwakke momenten en onzekerheden hebben. En de maatschappij, de markt of de interne situatie kan zo complex worden, dat zij behoefte hebben aan nieuwe invalshoeken, inzichten en handvatten. Zij weten het belang van continu luisteren naar zichzelf, de ander en het andere.

Vanuit Pyramide begeleid ik hen, als onpartijdige en onafhankelijke derde, met de analyse, de oplossingsrichting en hun verbeteringsproces. Want voor hen geldt: ”Het kan altijd beter”. Voor hen breek ik graag een lans. Het zijn de pijlers waarop de samenleving en waarop organisaties staan. Het zijn degenen die innoveren, inspireren en stimuleren. Koester ze!

Read more

Twee partners, Jan Klaassen en Katrijn, hadden elkaar ontmoet en de vonk sloeg meteen over. Ze wonen nu samen. Beide waren eerder getrouwd geweest en hadden ieder uit die relatie twee kinderen: Een jongen en een meisje. En ze hadden de wens om samen ook nog een jongen en een meisje te krijgen. Jan Klaassen en Katrijn waren allebei ontwerper: de een van interieurs, de ander van websites en ze hadden beide een goed inkomen. Met twee auto’s, een huishoudelijke hulp, een kinderoppas, en een paar App-jes, hadden ze de regie redelijk in de hand, maar volmaakt was het niet en het een en ander liep ook weleens spaak. Katrijn was inmiddels zwanger van hun eerste gezamenlijke kindje, dus ze besloten dat ze e.e.a. beter moesten organiseren en om professionele hulp in te schakelen. Ze huurden een Agile-consultant in en lieten zich adviseren door een specialist in zelforganisatie. De een volgde de cursus “kantelen”, de ander de cursus “Het transformerende transitie-gezin” en ze pasten het allemaal toe aan de hand van het nieuwe gezinsmodel: De “GelukkigGezinGenerator”. Het kostte hun veel tijd en energie en de kinderen namen minder verantwoordelijkheid dan gehoopt, maar Katrijn beviel van een tweeling – inderdaad een jongen en een meisje – en ze leefden nog lang en gelukkig.

Voordat ik vertel hoe het verder met hen ging, neem ik je mee naar de volmaakte organisatie: De firma Aandeknop in Abezee. Iedereen doet daar wat hij/zij wil, kan en moet doen en neemt diens eigen verantwoordelijkheid. Op individueel, team- en organisatieniveau heeft men de regie stevig ter hand en op alle drie die niveaus zijn de doelstellingen ook optimaal op elkaar afgestemd. Toen ik de leden van het directieteam vroeg naar hun geheim, zeiden zij unaniem dat ze in feite de organisatie beschouwden als een normaal, goed functionerend, groot gezin. En de voorzitter vertelde mij het volgende:

Wij hebben onszelf en elkaar de volgende vragen gesteld: Wat willen weldenkende ouders voor hun kinderen? Wat doen kinderen die van hun ouders houden? Wat doen negen broertjes en zusjes voor en met elkaar? Hoe ziet hun huis eruit, zodat alles reilt en zeilt? Hoe ontwikkelt eenieder zich, in de wetenschap dat de middelen beperkt zijn, maar waar de ouders het beste willen voor hun kinderen en eenieder elkaar helpt en wat gunt? En wat doen ze, als het dak lekt en ze dat zelf niet kunnen repareren? Enz.

En toen zijn wij met elkaar en onze organisatie aan de gang gegaan. We reflecteren op ons eigen functioneren en investeren optimaal in onze mensen. Ieder kent diens taken, verantwoordelijkheden en bevoegdheden en rol. En zij zijn mede-eigenaar van de problemen, die zij soms ook zelf veroorzaken. De uitdagingen zijn volstrekt helder en we hebben een gezamenlijk verlangen en doelstelling. We huren alleen externen in als die iets toevoegen aan onze resultaten. We zijn er trots op dat we in de omgeving bekend zijn als die leuke, goede en goed renderende organisatie.

Nadat de anderen vertelden hoe zij o.b.v. vertrouwen en verbondenheid tot een vitale organisatie waren gekomen, vroeg ik: “Waarom heeft u gebruik gemaakt van mijn aanbod, i.v.m. het 25-jarig bestaan van Pyramide, voor een gratis gesprek?” Met een brede grijns riepen ze door elkaar heen, “Omdat het gratis is, natuurlijk”, maar de HRM-directeur nam het woord en zei: ”Wat bij mij is blijven hangen, is dat jij het had over “Luisteren naar jezelf, de ander en het andere”. En daar gaat het om, zowel in een gezin als in een organisatie. En je gaf aan dat mensen, die niet van pianomuziek en niet van klassieke muziek houden, jou vertelden dat ze geraakt waren door jouw optreden als spreker/ pianist. Een paar van ons houden daar ook niet van, dus we willen sowieso een optreden van je boeken. We gaan al onze mensen daar een keer mee verrassen. Zij denken graag na en willen alles graag snappen, maar willen e.e.a. bovenal ervaren en beleven. Even later hadden zij de volgende informatie in hun mailbox: http://www.bertjanvandermieden.com en planden we een datum. Jaren later hadden zij de regie nog steeds stevig ter hand, was het personeelsbestand nog steeds optimaal en realiseerden zij hun verlangens en doelstellingen en boekten zij sneller en betere resultaten.

O ja, hoe ging het nu verder in dat gezin? Dat leefde verder in hun eigen poppenkast. Gelukkig ben ik zo’n gezin in werkelijkheid nog nooit tegen gekomen. Wel organisaties, die geleid en gemanaged worden o.b.v. persoonlijk leiderschap en waarin men de regie stevig ter hand laat nemen in leven, wonen en werken. Soms word ik aangesproken op een evenement met: ”He, Bert-Jan, jij bent toch die pianist?”. En gelukkig heb ik dan, behalve mijn mobieltje, ook altijd mijn visitekaartjes bij me. Want ik gun ieder een gelukkig, goed functionerend gezin en een gelukkige, goed renderende organisatie.

Read more

 

Ik ontmoette hem op een bijeenkomst en hij vertelde mij over de situatie in de organisatie waar hij werkte. Om mijn beroepsgeheim niet te schenden, en omdat soortgelijke situaties in andere organisaties ook voorkomen, vertaal ik hierbij zijn verhaal naar het MKB-bedrijf in het algemeen.

In organisaties vanaf ca. 50 tot 250 werknemers komt het vaker voor, dat mensen gedemotiveerd raken door achterdocht en wantrouwen vanuit de leiding en/of het management. U kent ze wel, die familiebedrijven bijvoorbeeld, die ontstonden op een zolderkamertje en uitgroeiden tot een bedrijf met bijvoorbeeld ca. 75 werknemers. Een klein productiebedrijf, een kleine handelsfirma of een dienstverlener. Met een aantal oudere werknemers, die onmisbaar zijn vanwege hun kennis en ervaring. Met nieuwe instromers, die de zaak opschudden met nieuwe ideeën en met een andere werkhouding. Met mensen die naar elkaar toelopen i.p.v. een mailtje te sturen. En met een groeiend aantal stafmedewerkers en managers, waarvan een aantal die nauwelijks contact hebben met de werkvloer. Niet omdat dat niet nodig zou zijn, maar omdat ze daar geen zin in hebben. En omdat zij “geen tijd” hebben, want ze zitten voortdurend in overleg. Zij communiceren dus alles via de mail. Een aantal werknemers, die met elkaar in eenzelfde kamer werken, doen dat ook trouwens. “Dan heb ik gedaan wat ik moest doen en ligt de bal bij de ander. Ik ben veel te druk, dus dat bespaart mij tijd.” In veel kleine, maar ook in grotere organisaties, komen dit soort zaken voor. En de primaire oorzaak ligt altijd bij de leiding.

Gelukkig zijn er de goede directeur-eigenaren, directeuren en managers, die dit soort zaken voorkomen en hun medewerkers inspireren en stimuleren. Kleine en grote organisaties waar medewerkers niet gemotiveerd hoeven te worden en die spontaan langer doorwerken als dat nodig is. Maar er zijn er helaas ook waarbij de directeur(en) en/of de managers de medewerkers niet vertrouwen. Dan vertelt bijvoorbeeld een directeur-eigenaar mij: “Als ik een paar keer eerder kom, zie ik dat diverse mensen te laat komen. Ik constateer regelmatig dat er veel te lang gekletst wordt bij de koffieautomaten en soms lijkt het wel of men die verjaardag de hele ochtend viert. Aan het eind van de dag tref ik bijna niemand meer aan, als ik met een vraag kom.” Ik ken een voorbeeld waarbij de directie o.b.v. doorgeslagen wantrouwen camera’s heeft laten ophangen, gericht op het personeel. Er zijn organisaties waar de ondernemingsraad niet functioneert en vrijwel niemand zich daarvoor durft op te geven. Waar kritiek wordt afgestraft en je een promotie of loonsverhoging daardoor wel kunt vergeten. En dan die organisatie, waar ook de nieuwe managers vriendjes waren van de baas. “Hij kopieert zichzelf voortdurend” vertrouwde een medewerker mij toe. Kleine en grote organisaties waar het wantrouwen, de achterdocht, en de angst en de onzekerheid, regeren en waar de motivatie bij velen ver te zoeken is.

Wat zijn de gevolgen daarvan? Een hoger ziekteverzuim dan bij de concurrent. Opeens het ontslag van die goede werknemer, die men niet kan en wil missen. Hooglopende ruzies in het managementteam, waarbij men elkaar de schuld geeft van de tegenvallende resultaten. Mensen die er op slinkse wijze de kantjes vanaf lopen. Werknemers die de cao ten gunste van zichzelf “uit hun hoofd kennen” en binnen de regels verlofdagen opnemen, maar vervolgens overwerken voor extra loon. Besluitenlijsten die steeds langer worden en doelen die niet gehaald worden. Enz. U kent ze zelf wel.

Met als bedroevend resultaat een arbeidsproductiviteit die maximaal driekwart is van hetgeen mogelijk zou zijn. Ziektekosten die veel hoger liggen dan het gemiddelde van de 250 euro per dag per werknemer, waar men het in de literatuur over heeft. Teveel stafmedewerkers en teveel externe inhuur, omdat men veel te lang bezig is (geweest) met brandjes blussen. Verlies van orders en opdrachten. Trouwe klanten die uiteindelijk toch weglopen. Te hoge en onnodige kosten en winst die verdampt. Weet u hoe bij u de vlag ervoor staat? Regietip: Onderzoek het en neem de regie stevig ter hand.

Want natuurlijk is het om te buigen. Niet door een extern bureau in te huren, die de zaak inventariseert, analyseert en doorrekent. Maar door zelf de regie te pakken. Door eerst voor persoonlijk leiderschap te gaan en levensregisseur te worden. Want niet alleen de wereld veranderen begint bij onszelf, ook organisatieverandering begint bij onszelf. En wordt dan zelf de organisatieregisseur en de vertrouwensmanager in de organisatie. Want ook hier geldt: ”Goed voorbeeld doet goed volgen”.

Vertrouwensmanager? Dat is niet de vertrouwenspersoon in de organisatie, maar dat is degene die o.b.v. vertrouwensmanagent de organisatie succesvol aanstuurt en laat floreren door regie, met intrinsiek gemotiveerde medewerkers. Met minimaal verzuim en optimale productiviteit en realisatie van de verlangens en doelstellingen van de organisatie, binnen de gewenste termijn. U bereikt dit als organisatieregisseur en vertrouwensmanager onder andere doordat u ervoor zorgt dat de doelstellingen van de organisatie en de individuele doelstellingen optimaal op elkaar zijn afgestemd.

Het leiden en managen van de organisatie o.b.v. vertrouwensmanagement betekent dat iedereen begrijpt, dat de organisatie alleen vitaal wordt door verbondenheid en dat verbondenheid alleen gerealiseerd wordt o.b.v. zelfvertrouwen en vertrouwen in de ander en in de toekomst. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, en ik snap dat u niet van de ene op de andere dag levensregisseur, organisatieregisseur en vertrouwensmanager bent. In de ruim twintig jaar die ik in loondienst werkte, o.a. in diverse staf- en managementfuncties, zowel in kleine als in grote organisaties, worstelden mijn collegae en ik met dezelfde problemen, vraagstukken en uitdagingen. Daarom ontwikkelde ik als zelfstandig ondernemer, sinds 1992, een universeel toepasbare methodiek en instrumentarium en introduceerde ik vertrouwensmanagement en de vertrouwensmanager. En begeleid ik, samen met de Partners van Pyramide, mensen en organisaties, zodat zij levensregisseur en organisatieregisseur en vertrouwensmanager worden, waardoor zij zichzelf en hun organisatie laten floreren door regie!

Wilt u ook minimaal vijfentwintig procent meer productiviteit, door intrinsiek gemotiveerde en tevreden medewerkers, en optimaal functionerende stafdiensten en managers?

En wilt u daartoe meer weten over de Masterclass Vertrouwensmanager, de trajecten Levensregisseur en Organisatieregisseur en over het PyramideRegieNetwerk, neemt u dan contact met mij op: bjpvandermieden@pyramide.nl. Tel: 055 522 39 26 / 0653 313 147.

=============

 

Read more

Steeds meer mensen hebben een onbehaaglijk gevoel en zijn ontevreden over de manier waarop het gaat in de maatschappij en in organisaties. Ze voelen zich betrokken bij wat er speelt, maar hebben er onvoldoende grip op en maken zich bezorgd over hoe mensen met elkaar omgaan. De onzekerheid neemt toe over de leef-, werk- en woonsituatie, de veiligheid en de zorg. Dit alles wordt natuurlijk bepaald door ieders persoonlijke omstandigheden, maar het is een algemene teneur. We hebben allemaal onze verlangens en doelstellingen in het leven, maar het wordt onzekerder of die gerealiseerd kunnen worden. Menigeen wordt geconfronteerd met verlieservaringen m.b.t. werk en inkomen. Bij velen neemt de kwetsbaarheid toe en nemen zekerheid, vertrouwen, verbondenheid en vitaliteit af. Toch blijven we hoop koesteren en willen we de toekomst voor onszelf, onze dierbaren en andere medeschepselen, en voor de generaties na ons veiligstellen. Dat lukt echter alleen als we de realiteit van het heden herkennen en erkennen.

Er is sprake van ongerustheid, boosheid, frustratie en teleurstelling en velen zijn terecht verontwaardigd. Na de ontzuiling in de vorige eeuw nam de onzekerheid over de eigen identiteit en cultuur toe. Wat is onze plaats in de samenleving? Door het toenemend terrorisme nam het gevoel van onveiligheid toe. Wordt ons leven steeds meer beheerst door onzekerheid en angst? Door de doorgeschoten individualisering en het gebrek aan een collectieve visie, moeten we steeds meer zelf bepalen wat de zin en betekenis is van ons bestaan! Hoe moeten we omgaan met het leven, het lijden en met de dood? Het antwoord op deze vragen vinden we met name in onszelf, maar de oplossing voor de individuele, organisatorische en maatschappelijke problemen, vraagstukken en uitdagingen vinden we alleen met elkaar.

Door de te ver doorgeschoten marktwerking, privatisering en neoliberale politiek is de sociale en economische ongelijkheid veel te groot geworden. Waarachtige globalisering biedt fantastische kansen en mogelijkheden, maar de volstrekt verkeerde aanpak leverde tot nu toe te weinig winnaars en te veel verliezers op. Een kleine groep mensen en de multinationals kregen te veel macht. In veel landen is de politiek min of meer de weg kwijt en verliest zij de grip op de samenleving. Sinds de eeuwwisseling worden we in toenemende mate geconfronteerd met de gevolgen van de economische, psychische, sociale, relationele en spirituele crises waarin we van micro- t/m macroniveau verkeren. Er is gebrek aan leiderschap en men heeft steeds minder vertrouwen in, zo niet wantrouwt, instituties en overheden, ambtsdragers en politici, bestuurders en managers. Wat zijn de gevolgen van al deze ontwikkelingen op de korte en lange termijn?

Mensen en organisaties worstelen met voornoemde vragen en ontwikkelingen en zoeken naar zin- en betekenisgeving en naar nieuwe inspiratiebronnen. Bovenstaande schets van de realiteit waarin we leven heeft niet als doel om somber te worden daarover, maar om de uitdagingen te inventariseren en met elkaar aan te gaan. Daarbij moeten we ons ook realiseren dat er in de afgelopen tweehonderd jaar ook veel tot stand is gebracht. Een paar voorbeelden: Tweehonderd jaar geleden leefde slechts een procent van de wereldbevolking in een democratie. Dat is nu 56%. Een op de twee, drie kinderen werd toen niet ouder dan vier jaar en nu haalt 96% wel de leeftijd van vijf jaar. Tien procent van de mensen kon toen lezen en schrijven. Dat is nu 85%. In 1990 leefde 37% van de wereldbevolking in extreme armoede. Dat is nu 10%. Deze positieve ontwikkelingen nemen de bovengenoemde problemen niet weg, en we kunnen en moeten de wereld op heel veel punten nog grondig verbeteren, maar we boeken wel vooruitgang.

Wat is het antwoord op bovengenoemde conclusies en vragen? Hoe gaan we de problemen en vraagstukken oplossen en hoe kunnen we de uitdagingen het beste aangaan? En welke perspectiefrijke toekomst ligt er dan in het verschiet?

We kunnen de gewenste en noodzakelijke resultaten alleen bereiken als we gaan luisteren: Naar onszelf, de ander en het andere. Daarbij dienen we bij het luisteren naar onszelf te herkennen en te erkennen dat we twee persoonlijkheden hebben: Onze schijnpersoonlijkheid en onze ware persoonlijkheid, ons Zelf. Van daaruit acteren en reageren wij. En zo ook onze medemensen. Alleen op basis van zelfreflectie, zelfinzicht, en daaruit voortvloeiend persoonlijk leiderschap, kunnen we effectief met elkaar communiceren. Alleen o.b.v. zelfkennis en mensenkennis kunnen we komen tot wederzijds respect en waardering en kunnen we onszelf en de ander serieus nemen.

Tevens moeten we stoppen met het kiezen voor schijnoplossingen en schijnzekerheden en met symboolpolitiek. We moeten onze individuele en gezamenlijke verantwoordelijkheid nemen en bewuste keuzes maken. Beloftes en afspraken nakomen en integer zijn. En het is noodzakelijk dat we ons bewust zijn van onze individuele en gezamenlijke missie. En dat we o.b.v. een lange termijnvisie bewust kiezen voor een strategie en beleid die doelgericht is en zo effectief en efficiënt mogelijk leidt tot de gewenste en noodzakelijke resultaten.

Tenslotte is het van belang dat we er ons weer bewust van worden, dat wij een eenheid in verscheidenheid zijn. Dat diversiteit een enorme verrijking is en bijzondere kansen en mogelijkheden biedt. En dat we door de uitwisseling van inzichten, kennis en ervaring, en door multidisciplinaire samenwerking, sneller en beter onze verlangens en doelstellingen kunnen ontdekken en realiseren.

Dan realiseren wij een perspectiefrijke toekomst, waarin iedereen levensregisseur is en de regie stevig ter hand neemt in leven wonen en werken. Waarbij bestuurders, leiders, managers en ondernemers, als ook burgers en medewerkers, de samenleving en organisaties laten floreren door regie o.b.v. vertrouwensmanagement, leidend tot vertrouwen, verbondenheid en vitaliteit.

Voor persoonlijke vragen kunt u een mailtje sturen naar bjpvandermieden@pyramide.nl

=============

Read more

 

Het begint al in de wieg: Het kind is nauwelijks geboren of het lijkt al op die of die, veelal ten voordele van degene op wie het kind lijkt en de directe familie daarvan. Het wordt meteen beoordeeld op diens uiterlijk, sekse, huidskleur, afkomst, enz. En vervolgens worden de vorderingen van het kind vergeleken met andere kinderen uit de familie- en/of vriendenkring.

Komt het kind op de basisschool, dan worden de prestaties beoordeeld en vergeleken. En zo gaat dat ons hele leven lang door. We worden vergeleken met anderen, en op grond daarvan beoordeeld en veroordeeld. Je hoort er wel of niet bij. Zo gaat dat al sinds mensenheugenis. Met als gevolg dat mensen worden buitengesloten, afgewezen en als meer of minder worden gezien o.b.v. hun afkomst, bezit, geloof, huidskleur, kleding, macht, positie, ras, enz. Wereldwijd is het de grootste misdaad: Vergelijkend oordelen. In plaats van dat we de mens in diens eigen uniekheid en unieke waarde zien en zichzelf laten zijn.

Dat wij er ontvankelijk voor zijn, wordt veroorzaakt door onze psychische afhankelijkheid. Natuurlijk laten wij ons als baby en in onze jeugd beïnvloeden door onze ouders en opvoeders en nemen wij waarden en normen van hen over. En in de puberteit zetten we ons er in meer of mindere mate tegen af. Maar het hoort bij het volwassen zijn, om te bepalen welke waarden en normen en levensbeschouwing bij ons passen. Dat impliceert dan wel: de wil te hebben om psychisch onafhankelijk te willen zijn en zelf de verantwoordelijkheid te nemen daarvoor. Maar ook als volwassenen laten we ons nog sterk beïnvloeden. Het “erbij willen horen” – dat kan voortkomen uit psychische afhankelijkheid – is bijvoorbeeld een veel voorkomend motief om de mode te volgen. Vanuit psychische afhankelijkheid, gebaseerd op angst en gebrek aan zelfvertrouwen, wil men niet buiten de boot vallen en niet uitgesloten worden. Wereldwijd is psychische afhankelijkheid de grootste vloek. In plaats van dat we ons Zelf en autonoom zijn.

De consequenties van psychische afhankelijkheid en vergelijkend oordelen, in organisaties en in de samenleving, zijn onvoorstelbaar groot. Het komt veelvuldig voor dat daardoor geen, of slechte besluiten worden genomen, dat mensen wel of niet worden ontslagen, dat iemand de hand boven het hoofd wordt gehouden, dat men terroristische aanslagen pleegt, enz. enz. De oorzaak van dit alles is angst en onzekerheid en gebrek aan zelfvertrouwen en vertrouwen.

Dit is alleen oplosbaar door zelfinzicht en mensenkennis. En door zelf de regie stevig ter hand te nemen in leven, wonen en werken, door het ontdekken van de eigen verlangens en doelstellingen. Psychische afhankelijkheid en vergelijkend oordelen zijn op te heffen, als we ons realiseren welke unieke bijdrage ieder van ons levert aan het geheel. Dan is er sprake van zelfvertrouwen en van vertrouwen; zowel in het leven als in de toekomst. En dan kunnen we vanuit psychische onafhankelijkheid tot bewuste, goede besluiten komen, tot stevige, gezonde en duurzame relaties en tot (zelf)bewust doen en laten.

Vragen en tips:

01. Welke (voor)oordelen heb jij? Waar komen die uit voort? Onderzoek ze en bevrijd jezelf.

02. Van wie ben jij psychisch afhankelijk? Hef die op door zelfreflectie.

03. Realiseer je uniciteit en je verlangens en doelstellingen.

04. Neem de regie stevig ter hand in leven, wonen en werken.

05. Bespreek het met iemand die je vertrouwt.

 

Bert-Jan van der Mieden.

bjpvandermieden@pyramide.nl

Tel: 055 522 39 26 / 0653 313 147.

============

Read more

Als er eenzijdig en teveel uitgegaan wordt van eigenbelang, partijbelang, en zelfs van landsbelang, dan worden de lokale, regionale, nationale, internationale en mondiale problemen en vraagstukken niet opgelost. We kunnen alleen succesvol gaan staan en gaan voor de uitdagingen waarmee wij geconfronteerd worden – en die cruciaal zijn voor leven, wonen en werken in het heden en de toekomst – door die te inventariseren, te analyseren en ze integraal en multidisciplinair aan te pakken. Alles hangt immers met elkaar samen en is onlosmakelijk met elkaar verbonden! Alleen, en zonder het geheel te zien, redden we het niet.

Geheel terecht roepen vele mensen, overal ter wereld, burgers, politici, organisaties, bedrijven en overheden op om beter om te gaan met de aarde en met elkaar. Men wil terecht dat mensen socialer worden en er meer aandacht is voor de ecologie. Maar de primaire, wezenlijke vraag is: ”Hoe gaan wij om met onszelf?” Als we het antwoord op die vraag hebben gevonden, weten wij namelijk ook het antwoord op de vraag, hoe wij beter om kunnen gaan met elkaar en met de aarde. En gaan we dat ook vanuit ons Zelf en vanuit intrinsieke motivatie doen!

Er is niets tegen op individualisering, eigenbelang, partijbelang en nationaal belang. Maar wel als dit eenzijdig is, en ten koste van anderen gaat, en niet bijdraagt aan de ontwikkeling en ontplooiing van het geheel. Marktwerking en privatisering kan gezond zijn, maar niet als die veel te ver doorschiet. Er is ook niets mis met bezit en macht, maar wel als het oneigenlijk is en we daar onze eigenwaarde in leggen. Een gezonde economie is belangrijk, maar een eenzijdige gerichtheid op economisch gewin, leidend tot uitbuiting van de aarde en tot te grote ongelijkheid, leidt tot onverantwoordelijke schade, mensonwaardige toestanden en uiteindelijk ook tot economische schade en verliezen. We moeten stoppen met het of-of-denken en de uitdagingen aangaan op basis van het en-en-denken. We moeten ons niet alleen en eenzijdig richten op de korte termijn, maar op het realiseren van de lange termijn verlangens en doelstellingen, en de korte termijn doelen daarvan in dienst stellen.

De oorzaak van de problemen en vraagstukken, waarmee wij heden ten dage geconfronteerd worden, ligt met name in de mens zelf. Vandaar ook de vraag: ”Hoe gaan wij om met onszelf?” En daarom is ook het antwoord op de vraag: ”Wie ben ik zelf?” cruciaal. We moeten ons daarbij in de eerste plaats realiseren dat wij uit twee persoonlijkheden bestaan: Onze ware persoonlijkheid, ons Zelf, en onze schijnpersoonlijkheid, met diens minderwaardigheids-gedachten en -gevoelens. Die wij vervolgens trachten te compenseren door bezit, macht, status, enz. Vanuit onze schijnpersoonlijkheid leggen wij de oorzaak en de oplossing buiten ons, vertonen wij ons geharnaste gedrag en nemen wij niet onze verantwoordelijkheid voor onszelf, elkaar en voor het geheel. In ons Zelf liggen onze diepste verlangens en vanuit ons Zelf zijn wij ons bewust van de eenheid in verscheidenheid en de universele waarden en normen die ons verbindt. Onze eigenwaarde ligt in en niet buiten ons. Als we ons dat realiseren kunnen we adequaat omgaan met onzekerheid en angst. We kunnen onze verlangens en doelstellingen ontdekken en realiseren, en komen tot optimale ontwikkeling en ontplooiing, door te luisteren naar onszelf, de ander en het andere.

We komen alleen tot een vitale samenleving en vitale organisaties, als er sprake is van verbondenheid. En we komen alleen tot verbondenheid als er sprake is van vertrouwen; in onszelf, in het leven, in de ander en in de toekomst. Dan kunnen we op koers gaan naar een perspectiefrijke toekomst.

Als je hier meer over wilt lezen, dan verwijs ik naar mijn boek “De mens in de 21e eeuw” en mijn boek “Eenheid in verscheidenheid”. Ik vertel je er niet alleen graag over, maar laat je ook graag e.e.a. ervaren in mijn optredens. Zie http://www.bertjanvandermieden.com.

  • Wat zijn de uitdagingen waar jij voor staat en gaat?
  • Welke verlangens en doelstellingen wil jij, samen met anderen, realiseren?
  • Wat heb jij nodig om de regie stevig ter hand te hebben in leven, wonen en werken?

Bert-Jan van der Mieden

bjpvandermieden@pyramide.nl

Read more

Er is veel te lezen over slecht functionerende managers, maar er wordt weinig gewag gemaakt van hetgeen managers te verduren krijgen van hun medewerkers: Pestgedrag, oneigenlijk verzuim, ja zeggen en nee doen, achter diens rug om een coalitie sluiten met anderen tegen hem/haar gericht, enz. enz. Natuurlijk zijn er slecht functionerende managers en zijn er managers die het ernaar maken dat medewerkers ageren. Maar het oneigenlijke gedrag van de een is nooit een excuus voor de ander om zich ook oneigenlijk te gaan gedragen.

Van belang is tevens dat onderkend wordt, dat dit niet alleen het middenkader overkomt, maar dat ook het hoger management, directieleden, bestuurders en toezichthouders hiermee geconfronteerd worden.

Dit fenomeen, dat in veel organisaties voorkomt, wordt veelal niet aan de orde gesteld, omdat de betrokken slachtoffers er niet graag mee naar buiten komen. Dat wordt beschouwd als een brevet van onvermogen. In de afgelopen vijfentwintig jaar is mij, vanuit mijn praktijk als begeleider van individuen en teams, gebleken dat ook hier geldt, dat we de ander niet kunnen veranderen, maar dat we wel onze invloed kunnen vergroten, door de regie stevig ter hand te nemen. Dat leidt tot de gewenste en/of noodzakelijke oplossing. Het traject Levensregisseur, en de individuele gesprekken in het kader van Vertrouwensmanager, bieden een veilige mogelijkheid om deze problematiek bespreekbaar te maken en daar grip op te krijgen en het op te lossen.

Bert-Jan van der Mieden.

Pyramide

http://ow.ly/2m4E308mIgF

Tel: 055 522 39 26 / 0653 313 147.

Mail: bjpvandermieden@pyramide.nl. (Uw mail wordt uiteraard strikt vertrouwelijk behandeld en uw mailadres niet verstrekt aan derden).

 

Read more