Twee partners, Jan Klaassen en Katrijn, hadden elkaar ontmoet en de vonk sloeg meteen over. Ze wonen nu samen. Beide waren eerder getrouwd geweest en hadden ieder uit die relatie twee kinderen: Een jongen en een meisje. En ze hadden de wens om samen ook nog een jongen en een meisje te krijgen. Jan Klaassen en Katrijn waren allebei ontwerper: de een van interieurs, de ander van websites en ze hadden beide een goed inkomen. Met twee auto’s, een huishoudelijke hulp, een kinderoppas, en een paar App-jes, hadden ze de regie redelijk in de hand, maar volmaakt was het niet en het een en ander liep ook weleens spaak. Katrijn was inmiddels zwanger van hun eerste gezamenlijke kindje, dus ze besloten dat ze e.e.a. beter moesten organiseren en om professionele hulp in te schakelen. Ze huurden een Agile-consultant in en lieten zich adviseren door een specialist in zelforganisatie. De een volgde de cursus “kantelen”, de ander de cursus “Het transformerende transitie-gezin” en ze pasten het allemaal toe aan de hand van het nieuwe gezinsmodel: De “GelukkigGezinGenerator”. Het kostte hun veel tijd en energie en de kinderen namen minder verantwoordelijkheid dan gehoopt, maar Katrijn beviel van een tweeling – inderdaad een jongen en een meisje – en ze leefden nog lang en gelukkig.
Voordat ik vertel hoe het verder met hen ging, neem ik je mee naar de volmaakte organisatie: De firma Aandeknop in Abezee. Iedereen doet daar wat hij/zij wil, kan en moet doen en neemt diens eigen verantwoordelijkheid. Op individueel, team- en organisatieniveau heeft men de regie stevig ter hand en op alle drie die niveaus zijn de doelstellingen ook optimaal op elkaar afgestemd. Toen ik de leden van het directieteam vroeg naar hun geheim, zeiden zij unaniem dat ze in feite de organisatie beschouwden als een normaal, goed functionerend, groot gezin. En de voorzitter vertelde mij het volgende:
Wij hebben onszelf en elkaar de volgende vragen gesteld: Wat willen weldenkende ouders voor hun kinderen? Wat doen kinderen die van hun ouders houden? Wat doen negen broertjes en zusjes voor en met elkaar? Hoe ziet hun huis eruit, zodat alles reilt en zeilt? Hoe ontwikkelt eenieder zich, in de wetenschap dat de middelen beperkt zijn, maar waar de ouders het beste willen voor hun kinderen en eenieder elkaar helpt en wat gunt? En wat doen ze, als het dak lekt en ze dat zelf niet kunnen repareren? Enz.
En toen zijn wij met elkaar en onze organisatie aan de gang gegaan. We reflecteren op ons eigen functioneren en investeren optimaal in onze mensen. Ieder kent diens taken, verantwoordelijkheden en bevoegdheden en rol. En zij zijn mede-eigenaar van de problemen, die zij soms ook zelf veroorzaken. De uitdagingen zijn volstrekt helder en we hebben een gezamenlijk verlangen en doelstelling. We huren alleen externen in als die iets toevoegen aan onze resultaten. We zijn er trots op dat we in de omgeving bekend zijn als die leuke, goede en goed renderende organisatie.
Nadat de anderen vertelden hoe zij o.b.v. vertrouwen en verbondenheid tot een vitale organisatie waren gekomen, vroeg ik: “Waarom heeft u gebruik gemaakt van mijn aanbod, i.v.m. het 25-jarig bestaan van Pyramide, voor een gratis gesprek?” Met een brede grijns riepen ze door elkaar heen, “Omdat het gratis is, natuurlijk”, maar de HRM-directeur nam het woord en zei: ”Wat bij mij is blijven hangen, is dat jij het had over “Luisteren naar jezelf, de ander en het andere”. En daar gaat het om, zowel in een gezin als in een organisatie. En je gaf aan dat mensen, die niet van pianomuziek en niet van klassieke muziek houden, jou vertelden dat ze geraakt waren door jouw optreden als spreker/ pianist. Een paar van ons houden daar ook niet van, dus we willen sowieso een optreden van je boeken. We gaan al onze mensen daar een keer mee verrassen. Zij denken graag na en willen alles graag snappen, maar willen e.e.a. bovenal ervaren en beleven. Even later hadden zij de volgende informatie in hun mailbox: http://www.bertjanvandermieden.com en planden we een datum. Jaren later hadden zij de regie nog steeds stevig ter hand, was het personeelsbestand nog steeds optimaal en realiseerden zij hun verlangens en doelstellingen en boekten zij sneller en betere resultaten.
O ja, hoe ging het nu verder in dat gezin? Dat leefde verder in hun eigen poppenkast. Gelukkig ben ik zo’n gezin in werkelijkheid nog nooit tegen gekomen. Wel organisaties, die geleid en gemanaged worden o.b.v. persoonlijk leiderschap en waarin men de regie stevig ter hand laat nemen in leven, wonen en werken. Soms word ik aangesproken op een evenement met: ”He, Bert-Jan, jij bent toch die pianist?”. En gelukkig heb ik dan, behalve mijn mobieltje, ook altijd mijn visitekaartjes bij me. Want ik gun ieder een gelukkig, goed functionerend gezin en een gelukkige, goed renderende organisatie.