Wetenschappers, overheden, politici, ondernemers, milieuorganisaties en andere betrokkenen zijn het binnen de eigen gelederen en onderling veelal niet eens over de oorzaken van de klimaatproblematiek. Men bestrijdt elkaar en betwist over en weer de juistheid van verstrekte informatie en de uitkomst van gedane onderzoeken. De discussie en het debat worden, alle goede bedoelingen ten spijt, vaak gevoed door individueel en collectief eigenbelang, oneigenlijke machtswil en de drang naar eigen gelijk. Dus door menselijk schijngedrag en voelen en denken. De gevolgen daarvan zijn:

1. Er wordt een negatieve wissel getrokken op optimaal wetenschappelijk en ander onderzoek naar de huidige en de mogelijke toekomstige klimatologische omstandigheden en naar de gevolgen daarvan voor deze wereld.
2. Het komen tot overeenstemming inzake oorzaken, gevolgen en oplossingen wordt belemmerd of zelfs geblokkeerd
3. De noodzakelijke, gezamenlijke, eenduidige besluitvorming komt niet of niet geheel tot stand
4. Gedane beloften en gemaakte afspraken worden niet nagekomen
5. Maatregelen blijven uit en er worden niet de noodzakelijke, juiste en meest effectieve maatregelen genomen
6. De klimaatproblematiek wordt gehandhaafd of verergert
7. Schade aan het milieu en de economie
8. Negatieve gevolgen voor welvaart en welzijn en voor realisatie van de Millenniumdoelen en de mensenrechten

Deze gevolgen zijn herkenbaar, omdat vele (internationale) conferenties en beraadslagingen deze effecten al hebben laten zien. De vrees is niet ongerechtvaardigd dat ook de klimaatconferentie in Kopenhagen meerdere van bovengenoemde gevolgen zal laten zien.

Conclusie van het bovenstaande is dat de klimaatproblematiek, waaronder het teveel aan CO2, in diepste zin veroorzaakt wordt door de psychologie van de mens. Tientallen jaren studie en praktijk- en levenservaring hebben geleid tot een mensmodel en een methodiek, waarin oorzaken en oplossingen op het gebied van levensbeschouwing en de psychologie van de mens worden aangereikt. Ik introduceerde hiertoe de bewustwordingspsychologie en het daarop gebaseerde bewustwordingsmanagement en legde dat o.a. vast in het lees-, studie- en werkboek “De mens in de 21e eeuw”.

Het is volstrekt noodzakelijk dat in Kopenhagen tot een akkoord wordt gekomen met goede afspraken en adequate maatregelen. Maar ik ben er – daarin bevestigd door de resultaten tot nu toe van dit soort (internationale) conferenties en beraadslagingen en de verslagen daarover – van overtuigd, dat alleen psychologisch inzicht de vruchtbare voedingsbodem zal zijn van welke conferentie dan ook. Ik doe daarom in het algemeen, en aan de deelnemers van de conferentie in Kopenhagen in het bijzonder, de oproep om kennis te nemen van de bewustwordingspsychologie en het daarop gebaseerde bewustwordingsmanagement. Hierdoor kunnen individuele en collectieve, zowel nationale als internationale, doelstellingen beter, eerder, goedkoper en effectiever worden gerealiseerd. Ten voordele van ons allen.