Het is boeiend om op internet naar de betekenis en oorsprong van het Kerstfeest te zoeken. Via Google kom je bij interessante informatie o.a. op Wikipedia. Van oorsprong is het een Germaans feest. Rond Midwinter vierden de Germanen de Midwinterfeesten, waarbij het boze werd verdreven en het licht werd verwelkomd. Christenen vieren het feest als zijnde het geboortefeest van Jezus. Zowel in het Christendom als de Islam wordt Jezus gezien als een der profeten. Profeten waren degenen die de mensen een leidraad meegaven en ze appelleerden op het onderscheid tussen goed en kwaad. Ik ben ervan overtuigd dat de mens een innerlijk geweten, het Gewetene, heeft omtrent wat goed en kwaad is. Dat ligt omsloten in ons Zelf en onze ziel. Welke verbondenheid ligt er omsloten in het Kerstfeest?

Er is veel verwantschap tussen het Christendom, de Islam en het Jodendom. Ik wijs je er graag op dat in de Koran God voor iedereen godsdienstvrijheid garandeert. Dat betekent niet alleen dat mensen vrij zijn te kiezen hoe ze zich verhouden tegenover God, maar ook dat niemand een oordeel mag vellen over het geloof van anderen. Dat kan alleen God. En in mijn optiek doet God dat ook niet, omdat hij de mens vrij laat. Ieder mens is vrij in diens levensovertuiging, maar welke mens wil stoppen met ademen en welke mens verlangt niet naar het licht? In de Koran wordt Moslims voorgeschreven dat zij respectvol dienen om te gaan met alle mensen van alle religies en dat zij met niemands religieuze overtuigingen mogen spotten. Ik weet niet of dat ook in de Bijbel staat, maar het zou het Christendom sieren. Een voorschrift dat door vele Christenen in de loop der eeuwen, en tot op de dag van vandaag, helaas bepaald niet gevolgd is en wordt in ieder geval. Dit lijkt een zijpaadje als we het over het Kerstfeest hebben, maar dat is het toch niet. Het gemeenschappelijke bij de verschillende volkeren en culturen is, dat Kerstfeest het feest is van de hoop, het licht en de vreugde. Van het verdrijven van het kwaad en het einde van het lijden.

Wij spreken over de donkere dagen voor Kerst. Voor de een is dat de periode dat hij/zij herinnerd wordt aan het lijden in de wereld, van de ander en van hem/haarzelf. Dat kan gaan over het lijden waar de acht millenniumdoelen over spreken. Het kan gaan over de eenzaamheid, afwijzing, het verdriet omtrent het verlies van een overleden of in leven zijnde dierbare, over geldzorgen, over hetgeen de ander ons heeft aangedaan of wij de ander.

Voor een ander zijn het de Kerstdagen zelf, die de (melancholische) herinnering zijn aan het Licht, aan Thuis, de Hemel, het Paradijs. De herinnering aan het verloren gewane stemt verdrietig. Voor de een is alle kunstverlichting het symbool van alle namaak en wordt al het eten en drinken en de (zogenaamde en/of verplichte) gezelligheid geassocieerd met de schijn en schijnheiligheid. Voor de ander is het de herinnering aan het Licht en aan de onderlinge verbondenheid en het vreugdevol en dankbaar samenzijn.

Het Kerstfeest is al het bovenstaande. Het is een feest van mensen, engelen, natuurgeesten, bomen, planten en dieren, sterren en sneeuw. Een feest dat hoe dan ook ons herinnert aan het Licht en de Vreugde. Wat is het voor jou en door welke gevoelens, gedachten en ervaringen is en wordt dat bepaald? Als je je daarin verdiept en daar bij stilstaat in een stille nacht en een stille dag dan worden het bewuste(re) dagen. Als je je vervolgens eens, respectvol en vrijlatend, afvraagt wat de Kersttijd en het Kerstfeest voor de ander betekent en dat eens opvraagt bij de ander(en), dan ontstaan er dialogen. Met als resultaat: Wellicht verwondering, maar, op basis van respect, ook (meer) begrip. En als je dan niet naar de verschillen zoekt, maar naar de overeenkomsten, ook al is het er maar eentje, dan ervaar je samen de verbondenheid.

Mijn wens is dat we als we – niet alleen in de Kersttijd maar gedurende het gehele jaar – een kaars branden of zien branden, ons zelf en de ander herinneren aan die verbondenheid. Vanuit die basis kunnen we elkaar herinneren aan het Gewetene en elkaar bijstaan in het omgaan met het en elkaars lijden. Gevoed door en elkaar inspirerend en stimulerend door, opnieuw bewust geworden, Vreugde en Licht.