De laatste decennia wellicht is de kunst voor een deel gecommercialiseerd. Het is goed en zelfs noodzakelijk dat de samenleving haar kunstenaars koestert en in de gelegenheid stelt om kunstenaar te zijn. Het is ook prima als een kunstenaar diens kunstuitingen te gelde maakt. Maar ook op het gebied van de kunst is de maatschappij in zekere zin krankzinnig geworden.

Werd graffiti eerst als vandalisme beschouwd, nu zijn er kunstwerken van graffiti, die voor grof geld worden verhandeld en als cultureel erfgoed worden beschouwd. Dat kan trouwens nog zo zijn ook, want op zich is er niets mis met graffiti als kunstuiting. Maar het gaat mij hier op de oneigenlijke commercie. Het gaat soms helemaal niet meer om de kunst zelf, maar om zich te kunnen onderscheiden. ”Kijk mij eens modern wezen”, “Zie eens welk een duur kunstobject ik mij kan veroorloven” of “Ik wil erbij horen”. Schijnmotieven die al eeuwenoud zijn. Maar de vraag is of het niet eens tijd wordt om dat om te buigen. Zeker in het afgelopen decennium is de kunstmarkt steeds meer een geldmarkt geworden. De commercie en het winstbejag zijn enorm toegenomen. Het gaat daarbij niet meer om de inhoud en waar het in de kunst werkelijk omgaat. Er zijn helaas genoeg kunstenaars die zelf aan dat hele schijncircus meedoen en trachten er een graantje van mee te pikken.

Laat de kunst verwijzen naar de kunstenaar, naar de samenleving en naar de werelden waarin wij leven. Niet alle kunst hoeft niet geëngageerd te zijn, maar het kan wel. Niet alle kunst hoeft verhandelbaar te zijn en transporteerbaar. Niet alle kunst hoeft innovatief te zijn, maar het kan wel. Het is bijvoorbeeld buitengewoon boeiend als kunstenaars samenwerken met de (lokale) bevolking bij het realiseren van hun kunstuitingen. Kunst verbindt en door verbinding ontstaan kunstuitingen. Leve de verscheidenheid en individuele creativiteit en originaliteit, maar laat er een gemeenschappelijk uitgangspunt zijn:

Laten we teruggaan naar de essentie van de kunst en naar de integriteit en oorspronkelijkheid van de kunstenaar. Het is noodzakelijk om veel meer waarde te hechten aan de onontbeerlijke, cruciale plaats die de kunst inneemt in onze samenleving. En aan het belang die kunst heeft voor onze individuele en collectieve bewustwording, ontwikkeling en ontplooiing.