Gisteren was ik op de MBO-Kinderrechtenconferentie op de Erasmus Universiteit. Een prachtig initiatief, met een zaal vol MBO-studenten die hulpverlener willen worden. Het deed mij o.a. denken aan die MBO’er, die na een moeizame weg, en weggezet als de lastige leerling die nergens voor deugde, uiteindelijk een academische titel behaalde en nu directeur is. In mijn begeleidingspraktijk ontmoet ik ook bestuurders, managers en ondernemers die als kind mishandeld werden. En dan gaat het niet alleen over fysieke mishandeling, maar ook mentale, emotionele, sociale, relationele en spirituele mishandeling. Het is geen uitzondering dat die mishandeling, ook als zij allang volwassen zijn, nog doorgaat en er nog steeds sprake is van manipulatie en tirannie. Deze mensen, die gelukkig en succesvol zijn geworden, hebben een paar dingen gemeen:

Het zijn doorzetters, ze hebben het vertrouwen in zichzelf, in het leven en in de ander hervonden, ze kunnen heel goed observeren, zijn stressbestendig, analytisch en empathisch en hebben een antenne voor wat er speelt bij de ander. Ze hebben van hun ouders, opvoeders en/of anderen wel levenslang gekregen: Ze weten dat de littekens blijven en wonden weer open kunnen gaan. Maar ze weten er bewust mee om te gaan, of schakelen alsnog hulp in. Zij zijn zich ervan bewust dat zelfreflectie noodzakelijk is en dat ze continu moeten werken aan hun relaties. Hun verleden geven ze niet vaak prijs en dat hoeft ook niet. Ze hebben geleerd de regie stevig ter hand te nemen en zijn de organisatieregisseurs waar men op kan bouwen.

Voor meer informatie: http://www.levensregisseur.eu.

Over deze materie en over veiligheid, vertrouwen, verbondenheid en vitaliteit verzorg ik ook optredens: http://www.bertjanvandermieden.com.