In deze serie van vijf artikelen wil ik een aanzet geven tot een handleiding voor het realiseren van duurzaamheid in organisaties. In het eerste artikel schetste ik de situatie waarin wij ons nu bevinden. In dit tweede artikel schets ik een aantal uitgangspunten en geef ik de richting aan naar een gemeenschappelijke visie. Ook hierin plaats ik daarbij een en ander in een zeer breed perspectief en zult u zich wellicht weer afvragen wat je daar als organisatie mee kunt. Diverse zaken uit dit artikel zijn rechtstreeks vertaalbaar naar de eigen organisatie. Omdat te vergemakkelijken stel ik een aantal vragen aan het eind van elk artikel, die u kunt beantwoorden.
Een aantal uitgangspunten
Een van de oorzaken van de huidige situatie is gelegen in het feit dat de mens deze wereld als de enige realiteit beschouwt en dit aardse leven als het enige bestaan. Men projecteert eeuwige verdieping en ontplooiing op de stof. Van daaruit wil men almaar meer en beter. Men legt het verlangen naar honderd procent geluk en vrijheid in de stof. Als men de onstoffelijke realiteit uitsluit klemt men zich vast aan het aardse. Maar steeds meer consumptie bevredigt de dieperliggende verlangens niet. Eten en steeds meer eten vervangt niet de behoefte aan en de honger naar liefde.
Er is een enorme diversiteit aan levensovertuigingen. Wel of niet ingekaderd in een instituut. Er zijn zoveel levensbeschouwingen die er vanuit gaan dat er meer is dan alleen deze aardse, stoffelijke wereld, dat je onmogelijk het bestaan van een onstoffelijke wereld en onstoffelijke figuren kunt uitsluiten. Het bestaan van het onbewuste wordt erkend. Er is dus meer dan de werkelijkheid die wij met onze stoffelijke zintuigen waarnemen. De schepping is een Geheel, dat meer is dan de som der delen en er is sprake van eenheid in verscheidenheid.
Er is tevens een gemeenschappelijk zielsverlangen naar geluk, vrijheid, liefde, vertrouwen, verbinding, vrede, vreugde, waarheid, delen, enz. We hebben een individuele en gezamenlijke verantwoordelijkheid die verlangens te realiseren. We zijn verantwoordelijk voor ons Zelf en medeverantwoordelijk voor de Ander en het Andere. Omdat we allemaal een deel zijn van het Geheel. Op basis van onze individuele intuïtie kunnen we elkaar vinden in een gemeenschappelijke intuïtie in wat goed en kwaad en nastrevenswaardig is, gericht op duurzame ontwikkeling en ontplooiing.
We kunnen gelukkig weer terug naar het besef dat het leven zinvol is, naar onze persoonlijke eigenwaarde en Kracht, enz. Onze eigen verantwoordelijkheid. Onze identiteit leggen in wie we Zijn. Onze uniciteit niet leggen in wat we hebben en de maatschappelijke rol, functie, status en positie die we innemen. Erkenning en waardering wordt niet verkregen door oneigenlijke machtswil, zijnde een compensatie van minderwaarde. Erkenning en waardering krijgen we door ons Zelf te zijn en onze verantwoordelijkheid te nemen voor het Geheel. Ons rekenschap geven van onze hoofd-, bij- en schijnmotieven. Onze identiteit en de zin- en betekenisgeving aan ons leven ligt zowel hier als daar.
Het is zinloos en weinig duurzaam om er vanuit te gaan dat er louter toeval bestaat en het bestaan zinloos, zonder betekenis en doelloos is. Het getuigt van een duurzame visie als we er vanuit gaan dat de Schepping een Doel heeft en het bestaan hier op aarde zin- en betekenisvol is en er geen toeval bestaat. Dat in haar volle betekenis te ontdekken is de boeiende uitdaging waar wij individueel en gezamenlijk voor staan en waar de Stichting Globaliseringscentrum toe wil bijdragen.
Daartoe schreef ik “De mens in de 21e eeuw”. De bewustwordingspsychologie en het daarop gebaseerde bewustwordingsmanagement en vertrouwensmanagement bieden inzichten en concrete handvatten tot verdieping, verbreding en toepassingsmogelijkheden. Op basis daarvan en bovengenoemde uitgangspunten is het mogelijk om tot een gemeenschappelijke missie, visie en strategie te komen ten aanzien van duurzame ontwikkeling en ontplooiing en om de duurzaamheidsproblemen op te lossen.
Een gemeenschappelijke visie
Begrijpelijk en terecht is de weerstand tegen een gemeenschappelijke waarheid, gezien de respectloosheid, het sektarisme en de machtswellust en het machtsmisbruik waarmee dat gepaard ging en gaat. Maar we moeten het kind niet met het badwater weggooien en het is wijsheid om alles te onderzoeken en het goede te behouden. We kunnen komen tot een gemeenschappelijke waarheid, waarvan eenieder een deel kent. Geen waarheid die van buitenaf wordt opgelegd, maar een gemeenschappelijke waarheid die gebaseerd is op wat wij innerlijk voelen, weten en ervaren. Een innerlijk kompas, een innerlijke overtuiging, waarbij we gezamenlijk eenzelfde beginpunt en hetzelfde einddoel hebben, maar waarbij ieder individueel en in groepsverband een eigen koers vaart in dienst van het realiseren van onze gemeenschappelijke doelstellingen. Dat is wellicht een nieuwe zoektocht, maar die is wel realiseerbaar. Ik kleiner verband heb ik ervaring daarin opgedaan.
Van modernisme, via het postmodernisme naar het Ennisme
De realiteit laat zien dat mensen verschillend zijn en vanuit totaal verschillende achtergrond, waarden, normen en levensbeschouwing en levenshouding in het leven kunnen staan. Individuen en volkeren hebben hun eigen geschiedenis en ontwikkelings- en ontplooiingsweg. Leidend tot een enorme diversiteit aan mens- en wereldbeelden en visies betreffende het verleden, heden en de toekomst. De schijnpersoonlijkheid van de mens maakt dat verschillen en tegenstellingen geleid hebben en leiden tot mensonterende toestanden, zinloos geweld, gewapende conflicten en oorlogen.
De oplossing ligt in het overbruggen der tegenstellingen door individueel en collectief onze gemeenschappelijkheid te herinneren en op basis daarvan tot integrale en gezamenlijke missie, visie, doelstellingen en acties te komen. Nieuwe inzichten leiden tot ander individueel en collectief gedrag. Internationale verdragen en vele particuliere initiatieven, zoals bijvoorbeeld een initiatief als OCF http://www.ourcommonfuture.nl laten zien dat het kan, maar er is behoefte aan inzichten en handvatten die wereldwijd sneller tot gemeenschappelijke, duurzame besluitvorming en acties leiden.
Vragen die u, in aansluiting op de vragen in het eerste artikel, naar aanleiding van het bovenstaande kunt beantwoorden:
04. Hoe gaat u om met erkenning en waardering en hoofd-, bij- en schijnmotieven in uw organisatie?
05. Wat doet u met zin- en betekenisgeving in uw organisatie?
06. Is er sprake van een gemeenschappelijke missie, visie en strategie om te komen tot duurzame ontwikkeling en ontplooiing en om de duurzaamheidsproblemen op te lossen.? Zo niet, wat gaat u eraan doen om dat te bewerkstelligen? Zo ja, welke is dat?