Vandaag lezen we in het Financieel Dagblad dat het aantal ontslagen in de top van de zorgsector toeneemt. De oorzaak wordt gezocht in de marktwerking en de daarmee gepaard gaande reorganisaties en bezuinigingen. Bestuurders komen onder extra druk te staan door de kritische opstelling van zorgverzekeraars en zorgconsumenten. Wat is hier het goede nieuws?
Dat het woord Zelfreflectie in de pers wordt genoemd:
Als het tot conflicten komt tussen de medische staf en de bestuurders dan kiest de Raad van Toezicht in vier van de vijf gevallen voor de specialisten. Aldus Riekus Feijen. Lid van de raad van bestuur van GGZ Drenthe en bestuurslid van branchevereniging NVZD. Volgens hem heeft de sector behoefte aan professionalisering van de raden van toezicht. Maar ook de bestuurders moeten de hand in eigen boezem steken. Zij tonen niet altijd voldoende zelfreflectie. Dan zouden ze problemen eerder signaleren en beter communiceren.
Een herkenbaar beeld. De conclusie kan ik als executive-coach, teamcoach en outplacementadviseur alleen onderschrijven: Het gaat om zelfreflectie. Dat niet doen – zowel door bestuurders, raden van toezicht, als de medische staf! – kost verschrikkelijk veel door verspilling aan geld en aan tijd!! Het gevolg is namelijk een slechte communicatie. Er gaat heel wat bestuurlijke kwaliteit verloren en/of wordt onbenut gelaten en…..uit specialisten wordt niet optimaal hun kwantiteit en kwaliteit gehaald, doordat ze niet goed kunnen functioneren. Outplacement kan een effectief middel zijn, maar voorkomen is beter dan genezen. Zeker in de zorg! Op alle niveaus is daarom zelfreflectie noodzaak.
Volgens het NVZD blijft een bestuurder in de zorg gemiddeld nog maar drie jaar aan. Dat komt in andere branches ook voor. Ik maak graag de, niet alleen prikkelende maar ook gemeende, opmerking dat een nieuwe directeur minimaal vijf jaar op diens post dient te blijven. Dan kun je die ook aanspreken en verantwoordelijk houden voor de effecten van hun strategie, beleid en de reorganisatie(s) in de jaren daarvoor. Ze kunnen dat beter zelf ook willen. Natuurlijk is het per situatie verschillend, maar zo’n opmerking is altijd goed voor een boeiend gesprek. Tenslotte: Als een bestuurder niet tegen toenemende druk en kritiek kan, had hij/zij er niet moeten zitten. Zelfreflectie en daarbij eerlijk kijken naar de hoofd-, bij- en schijnmotieven, aan beide kanten van de tafel, bij benoemingen is geen overbodige luxe.
En wat zelfreflectie betreft: Ik heb het boek “De mens in de 21e eeuw” geschreven als een lees-, studie- en werkboek en als naslagwerk ten behoeve van zelfreflectie. Na o.a. zo’n 12 jaar gewerkt te hebben als zelfstandig ondernemer. Dit jaar het boek als kerstpakket in de Zorgsector: Hoeveelste druk zal dat worden? Maar zonder dollen: Het zou goed zijn als alle werkenden van hoog tot laag in de zorgsector meer aan zelfreflectie doen. Ze worden er een stuk gelukkiger door. Ze gaan beter en met meer plezier functioneren en effectiever communiceren. En vergeet niet: Zij verdienen dat, want ze hebben – op alle niveaus – zorg voor ons en onze medemens.