Het wordt misschien wat eentonig voor de trouwe lezer van dit weblog. Telkens valt het woord vertrouwen. Vreemd is dat natuurlijk niet. Iedereen heeft het erover. Over welk maatschappelijk probleem of vraagstuk het ook gaat. In de literatuur, de media en op congressen zie en hoor je het overal. Hetzelfde geldt voor de relatie tussen de wetenschap, het onderwijs en het bedrijfsleven. Is vertrouwen daar de basis?
Helaas niet. De relatie tussen het Hoger beroepsonderwijs en het bedrijfsleven is de laatste jaren wel verbeterd, maar daar kan nog veel gewonnen worden. Door middel van het verzorgen van gastlessen worden er waardevolle contacten gelegd en wordt de aansluiting naar het werkveld toe beter. Er wordt wellicht tussen diverse instellingen en organisaties wel winst geboekt, maar de relatie tussen universiteiten en het bedrijfsleven wordt nog teveel gedomineerd door angst. Wetenschappers vrezen kennelijk hun onafhankelijkheid te verliezen. Het bedrijfsleven is huiverig voor een te theoretische benadering zonder aansluiting met de organisatiedoelstellingen. De laatste tijd zijn er diverse rapporten verschenen van commissies, waarin in alle rapporten het woord vertrouwensbreuk zelfs valt. Daarbij komt dan nog dat het vertrouwen in de politiek ook ver te zoeken is. Een grote academische dichtheid in politiek Den Haag is kennelijk geen garantie voor een perspectiefvolle toekomst!
Van de academici gaat nog geen twintig procent door in een wetenschappelijke baan. De rest gaat werken in de publieke of private sector. Het belang voor een goede aansluiting is er dus wel. Mijns inziens laat de wetenschap veel kansen onbenut, door niet of onvoldoende gebruik te maken van de schat aan kennis en ervaring die er in het bedrijfsleven is. Samenwerking tussen universiteiten en het MKB bijvoorbeeld biedt volgens mij over en weer heel veel potentieel. Het bedrijfsleven zou de wetenschap financieel kunnen steunen in ruil voor onderzoek en kennisoverdracht. Wellicht zie je nog meer mogelijkheden. Meld ze s.v.p.
Wederzijds respect voor elkaars doelstellingen en onafhankelijkheid, en meer vertrouwen in de kansen en mogelijkheden over en weer, biedt mijns inziens meer en nieuwe perspectieven. Het resultaat zal zijn een betere aansluiting tussen onderwijs, wetenschap en bedrijfsleven met effectievere instroom, doorstroom en uitstroom.
Het is niet voor niets dat ik in mijn boek de bewustwordingswetenschap introduceer en een pleidooi houd voor het wetenschap toetsen van de toepassing van de bewustwording-psychologie en bewustwordingsmanagement. Dat is geen woordenspel van een zot. Iedereen mag mijn ideeën als utopisch en niet realistisch verklaren, maar dat vond men die van Jules Vernes ook. Ik nodig iedereen graag uit mijn inzichten te weerspreken en mijn bevindingen te ontkennen en liefst nog te corrigeren en aan te vullen. Doe er s.v.p. wat mee ten eigen bate en ten bate van het geheel.
Heb ik het mis met het bovenstaande? Geef het s.v.p. aan en laten we de handen ineen slaan. Om zo snel mogelijk tot een situatie te komen waardoor er rapporten verschijnen met positievere conclusies en klinkende resultaten. De relatie tussen partijen heeft nu meer weg van een opera. Laten we er iets moois en duurzaams van maken! Wijsheid, levens- en werkervaring zijn de drie peilers voor een bewustere, betere, voor allen welvarender en daardoor gelukkiger wereld. Dat is onze individuele en gezamenlijke verantwoordelijkheid voor onszelf, onze medemensen en het nageslacht. Ik verneem graag van je.