Op 5 december ga ik het feest niet bederven. Integendeel. Het stilstaan bij het leed en de benarde omstandigheden van een ander kan het feest alleen maar verdiepen. Want dan besef je wat je hebt en hoe belangrijk het is om inderdaad gehoor te geven aan het “tel je zegeningen”. Afgelopen woensdag 3 december was het Wereldtoiletdag. Een actie van de Wereldgezondheidsorganisatie van de Verenigde Naties. Ruim anderhalf miljard mensen, waaronder bijna een miljard kinderen, beschikken niet over een fatsoenlijke toiletvoorziening. Dat is, schrik niet, 40% van de gehele wereldbevolking. Nauwelijks voorstelbaar in ons rijke Westen, waar we lezen en klagen over een recessie, terwijl de Sinterklaas- en Kerstinkopen weer prima zijn.
Laten we ervan genieten en maak zoveel als mogelijk plezier en heb het gezellig en goed met elkaar in deze feestmaand. Maar neem in deze maand minimaal één moment van stilte in acht. Plan het desnoods gewoon in, in je agenda onder het kopje “Ook die kinderen”. En denk op dat moment dan aan de kinderen die dagelijks onnodig sterven, die verhuurd worden om seksueel misbruikt te worden of waar mensen zich aan vergrijpen. Die geen water en geen eten hebben en geheel onschuldig met het HIV-virus besmet worden. Je hoeft geen geld te geven, als je dat niet wilt of kunt,(prima natuurlijk als je dat wel doet), maar stuur ze minimaal je liefde. En kijk vervolgens om je heen en let op wat daar gebeurt. En doe dan het goede.
Denk bij elke kaars die je deze maand brandt aan al die kinderen die het zoveel slechter hebben dan wij en zoveel nodeloos lijden ondergaan. Liefde geven lijkt zo weinig concreet en natuurlijk moeten we alle concrete hulp bieden die we kunnen geven. Maar je weet toch zelf ook hoe fijn het is, als je hoort dat iemand aan je gedacht heeft. Vertrouw erop dat jouw goede gedachten hen helpt. Ook die kinderen. Juist zij hebben onze liefde nodig.
