Meer mensen in een duurzaam en schoon leefmilieu. Bescherming van het milieu, iedereen schoon drinkwater en minder mensen in sloppenwijken.
Het zal na lezing van de eerder verschenen artikelen duidelijk zijn dat de diverse Millenniumdoelen op elkaar inwerken en een integrale aanpak noodzakelijk is. Ik kom daar in een later artikel, als de acht doelen behandeld zijn, op terug. Ook dit zevende Millenniumdoel dient te worden aangescherpt. Wat hier wereldwijd plaatsvindt is een mensonterende blamage en een door ons mensen veroorzaakte en in stand gehouden ontering van de schepping en al onze medeschepselen.
Geen toegang tot schoon water en sanitaire voorzieningen
In het zevende Millenniumdoel is vastgelegd dat het aantal mensen zonder toegang tot veilig drinkwater in 2015 gehalveerd moet zijn ten opzichte van 1990. Onvoorstelbaar dat dat met droge ogen en zonder blikken of blozen in 1990 is vastgelegd. Zet dat nu eens naast de bedragen die uitgegeven zijn en worden voor oorlogsvoering en aan andere volstrekt zinloze uitgaven en nodeloze verspilling. Zelfs vanuit een egocentrisch, egoïstisch, economisch standpunt gezien getuigt deze veel te magere doelstelling van een onvoorstelbare domheid. Ieder mens, zonder enige vorm van opleiding, kan immers al bedenken dat schoon water, een minimale welstand en het voldoen aan de primaire levensbehoeften een enorme impuls geeft aan de economie. Het maken van dit soort afspraken is dus een enorme belediging van de mens als soort. Nu ben ik ervan overtuigd dat te snelle oordeelsvorming een der grootste veroorzakers is van lijden, dus daar zal ik me niet schuldig aan willen maken. Ik roep dan ook graag degene op, die mij dit kan uitleggen en doen begrijpen.
Voldoende en schoon drinkwater is in de eerste plaats voorwaarde voor een goede gezondheid. Vandaag de dag zijn er echter naar schatting nog steeds 1 miljard mensen die geen toegang hebben tot schoon drinkwater. En ongeveer 2,6 miljard mensen hebben geen toegang tot toiletten en dergelijke. Daardoor overlijden er jaarlijks ongeveer 5 miljoen mensen, o.a. door uitdroging en infecties.
Het aantal mensen met toegang tot verbeterde waterbronnen steeg van 71 procent in 1990 tot 80 procent in 2004. Het aantal mensen dat gebruik kan maken van sanitaire voorzieningen steeg in deze periode, van 49 naar 59 procent. Deze vooruitgang is echter niet voldoende om de doelstelling in 2015 te bereiken. Vooral Sub-Sahara Afrika en Zuid-Azië lopen nog flink achter. Op dit gebied moet er dus nog heel veel gebeuren wil men het gestelde doel halen. Laat staan als men het doel aanscherpt, hetgeen niet alleen onze morele verantwoording is, maar ook noodzakelijk, als we tenminste deze wereld in stand willen houden.
Het verzekeren van een duurzame schone omgeving
Luchtvervuiling, ontbossing en uitputting van landbouwgrond zijn directe bedreigingen voor de levensomstandigheden en de gezondheid van mensen. Een duurzaam milieubeleid is daarom, mede in het kader van de armoedebestrijding, van levensbelang. Vele overheden hebben toegezegd zich in te zetten voor duurzame ontwikkeling. Echter de resultaten hiervan zijn beschamend en bedroevend. Alle goede bedoelingen van goedwillende leiders, politici en machthebbers ten spijt. Er is veel meer en betere en oprechte internationale samenwerking nodig om duurzame ontwikkeling en ontplooiing tot stand te brengen en het verlies van natuurlijke bronnen tegen te gaan.
Ontbossing, de ozonlaag en broeikasgas
Jaarlijks is er sprake van ontbossing van 13 miljoen hectare bos. Door nieuwe aanplant neemt het netto verlies af, maar voordat deze nieuwe bossen dezelfde ecologische waarde hebben als de oude, biologisch meer diverse bossen, zijn we vele jaren verder. Het gebruik van stoffen die schadelijk zijn voor de ozonlaag is tussen 1990 en 2002 gedaald, maar het zal nog zeker tot 2050 duren voordat het gat in de ozonlaag weer hersteld is. De uitstoot van CO2 tussen 1990 en 2003 is door de bevolkingstoename en de economische groei gestegen met 4 miljard ton. De grootste uitstoot komt uit de rijkere landen, hoewel de gevolgen alle landen treffen. Met de opslag onder de grond verplaatsen we eerder het probleem dan dat we het oplossen.
Minder mensen in sloppenwijken
In het zevende millenniumdoel is vastgelegd dat het aantal mensen dat in sloppenwijken woont omlaag moet, én dat de levensomstandigheden van die bewoners verbeterd worden.
Tussen 1990 en 2001 is het aantal sloppenwijkbewoners echter met ongeveer 200 miljoen mensen gestegen. Het aantal sloppenwijkbewoners is nu ruim 1 miljard mensen. In sloppenwijken is veelal sprake van overbevolking, onveiligheid en hoge werkloosheid. De drinkwatervoorziening en volksgezondheid is slecht en er is gebrek aan riolering.
Een multidisciplinaire en integrale aanpak
Zie hetgeen ik in de tweede alinea aangeef. Waar zijn we mee bezig? Hoe gewetenloos zijn wij, als we serieus ons zorgen maken over een verminderde economische groei van twee kwartalen en dat een recessie noemen? Recessie betekent teruggang. Er zijn kinderen die niet in staat zijn op te groeien en ruim 1 miljard mensen die nauwelijks overleven, laat staan groei kennen. Het wordt hoog tijd voor een wereldwijde multidisciplinaire aanpak. Ik spreek niet voor niets over een werkconferentie. Constructief confereren is noodzakelijk, maar er moet hard gewerkt worden aan het realiseren van scherpe en menswaardige doelstellingen. Daar gaat een bemoedigende, inspirerende, innovatieve en stimulerende werking van uit. Maar daarover later meer.
Je kunt je, als je dat wilt, inschrijven op deze artikelenserie. Dat kost je alleen een mailtje. Zet daarop “millenniumdoelen” en ik zet je op de verzendlijst daarvoor. De eerste zes artikelen verschenen op 14-12, 15-12, 20-12, 21-12, 22-12 en 23-12.