Die is nog niet aangebroken, ook al roepen diverse Europeese politieke leiders via de media van wel. Politici en zeker de politieke leiders zorgen pas voor een historische doorbraak als ze individueel en collectief uitspreken dat ze

1. De hoogste prioriteit stellen aan hun eigen zelfreflectie
2. Aanspreekbaar zijn op hun integriteit
3. Volledig transparant zijn inzake hun hoofd-, bij-, en schijnmotieven in verleden, heden en toekomst.

Dat is net zo’n verschuiving in het denken als het besef dat de aarde om de zon draaide in plaats van andersom. Volgens een quiz-uitslag van de Europese Unie weet zo’n 30% van de Europeanen dat anno 2008 nog niet en denken die dat de zon om de aarde draait. Het percentage van de mensheid dat zich bewust is van diens voelen en denken, en zich bewust wil zijn van diens schijn en Zijn, zal beduidend lager liggen. Gezien de – van lokaal tot wereldwijd – heersende politieke spelletjescultuur, zullen politici in het algemeen als groep nog veel lager scoren dan het gemiddelde. Het overgrote deel van de mensheid beschouwt de schijnpersoonlijkheid nog als de enige realiteit en ontleent diens bestaansrecht daaraan.

Het is uiterst zorgwekkend via de media te vernemen hoe politici, politieke leiders, maatschappelijke organisaties en diverse belangenorganisaties elkaar tegen spreken en tegenwerken. En op zelfgenoegzame wijze beschamende resultaten voor het voetlicht brengen. Volledig voorbijgaand aan het gemeenschappelijke belang en de absolute noodzaak om te komen tot snelle en adequate oplossingen voor de wereldvraagstukken.

Het gaat daarbij niet alleen om de rechten van mensen, maar ook van de natuur en het milieu, van dieren en planten en van grondstoffen. Respect voor de natuurlijke hulpbronnen en grondstoffen is ook een absoluut noodzakelijke ombuiging in het individuele en collectieve denken. Waarbij de mensheid zich tevens meer dient te richten op diens plichten ten aanzien van de bovengenoemde elementen van de schepping. Er is reden genoeg tot uiterste terughoudendheid in het spreken over goede resultaten en voor uiterste bescheidenheid.

We zitten in een mondiale crisis. Niet alleen financieel en economisch, maar ook ten aanzien van de natuur, het milieu, de energie- en voedselvoorziening, alsmede betreffende ziekten, armoede en menswaardigheid. Het ontkennen daarvan en roepen dat het hier wel mee valt, getuigt van een volstrekt bekrompen en ontoereikend blikveld.

Als alle maatschappelijke disciplines zich onderling verbinden en optimaal gaan samenwerken en elkaar gaan inspireren is er hoop op een bewustere en daardoor betere en gelukkige wereld. Dan is er sprake van een historische doorbraak. Ook politici kunnen daarin, in alle bescheidenheid, maar moedig en voortvarend, het voortouw nemen. Welke politicus trekt in dit opzicht het debat naar zich toe?