Na vijftig jaar emancipatie breekt de vrouw ook in Zweden niet door het glazen plafond en is er ook geen sprake van gelijke beloning op alle fronten. Gelijkwaardigheid tussen man en vrouw ligt dieper constateert men na vijftig jaar, waarin overigens wel verbeteringen tot stand zijn gebracht. In mijn boek gaf ik al aan dat het van wezenlijk en maatschappelijk belang is dat men vanaf de vroegste jeugd in het onderwijs de bewustwordingspsychologie toepast. Maar net zo min als het zin heeft als opvoeders kinderen voorhouden niet te roken, terwijl ze het zelf wel doen, begint ook de emancipatie bij de opvoeders zelf. Vandaar dat ik graag als externe vertrouwenspersoon en als (team)coach werkzaam ben in het onderwijs en hoop dat mijn boek haar weg vindt in pedagogische opleidingen.

In Zweden gaat men nu het emancipatiebeleid richten op de jongeren. Het is zeker nuttig om meisjes te leren jongensachtige dingen te doen en dat jongens ook met poppen mogen spelen en leren borduren e.d. Maar ook emancipatie werkt alleen, als gedrag het gevolg is van een innerlijke visie. Maak daarbij van meisjes geen jongens en van jongens geen meisjes, maar wijs hen op hun gelijke mogelijkheden. Koester daarbij het verschil tussen het vrouw-zijn en het man-zijn, want daarin kunnen beide seksen elkaar juist zo mooi aanvullen. Ik ben ervan overtuigd dat het kind in wezen voor gelijke behandeling is, maar ook hierin vanaf de vroegste jeugd de opvoeders en andere volwassenen en (oudere) kinderen in hun goede en slechte voorbeelden volgt. Een seksegelijke opvoeding van kinds af aan begint allereerst bij de ouders en bij de kinderopvang. Zolang de samenleving nog vol zit met oneigenlijke man-vrouwpatronen wordt het kind echter nog continu geconfronteerd met slechte voorbeelden en oneigenlijke ervaringen ten aanzien van de rol en positie van de vrouw en de man. Wetgeving kan faciliterend werken, maar een innerlijke overtuiging dwing je niet bij wet af en corrigeer je ook niet op die manier.

Emancipatie en diversiteitbeleid vraagt om een maatschappelijk brede aanpak in leef-, woon-, en werksituaties. En dat begint bij de waarden en normen die mensen hanteren. Een gezonde wereld begint bij onszelf! De eerste vraag die men zichzelf dient te stellen is of men leeft vanuit de eigen, innerlijke, of vanuit overgenomen normen en waarden. Dat zal veelal al leiden tot een eerste inzicht en correctie. Door een investering van dertig euro in “De mens in de 21e eeuw” kan iedere volwassene ermee aan de gang en heeft men in pedagogische opleidingen een methodiek, waarmee men op korte termijn duurzame resultaten kan behalen, o.a. op het gebied van de gelijke behandeling van vrouwen en mannen. Wie van jullie brengt mij in contact met de politici die hierover gaan en met directies van opleidingen en schoolinstellingen? Verspreid dit artikel s.v.p. in je netwerk. Emancipatie en diversiteitbeleid is gebaat bij elke impuls. Om je eigen diversiteit te verdiepen en te verbreden verwijs ik graag naar mijn boek en andere artikelen op dit weblog.