Anna was nogal ontdaan tijdens het coachinggesprek. Ze had een goede managementfunctie in het bedrijfsleven. Op de middelbare school werd ze gepest omdat ze nog geen gemeenschap had gehad. Haar vriendinnen waren allang geen maagd meer. Zij wilde echter wachten tot ze de ware had gevonden en haar lichaam voor hem bewaren. Anne was later, onder invloed van hetgeen haar seksegenoten allemaal zeiden, gaan twijfelen aan haar identiteit. Was ze soms niet heteroseksueel maar lesbisch? Ze was nu begin dertig en woonde samen met een vriend. Door haar werksituatie twijfelde ze nu weer aan haar zelfbeeld en vroeg zich af of haar waarden en normen wel normaal waren. Ze was helemaal opgelucht toen ik opperde dat er niets mis was met zuiverheid, gaan voor honderd procent liefde en niet direct het bed te willen delen met. En trouw te blijven aan je eigen idealen, waarden en normen in leven en in werken.

Corinne was gestuurd door haar huisarts, die wel vaker naar mij verwees. Ze kreeg er steeds meer last van dat vrouwen haar diskwalificeerden en zelfs kwalijk namen dat zij geen baan wilde. “Slechts huisvrouw was” en voor haar kinderen zorgde. Ze was te afhankelijk en niet geëmancipeerd, zeiden ze. Corinne had er echter bewust zelf, en met haar partner samen, voor gekozen. Zij wilde er volledig voor de kinderen zijn, vond het huishouden doen leuk en had, indien nodig, tijd voor mantelzorg. De maatschappij is geheel doorgeslagen door voltijdmoeders en huisvrouwen als minderwaardig af te schilderen en respectloos en zonder waardering te benaderen. Het zijn respectabele werkzaamheden die specifieke kwaliteiten en inzet vergen. Ieder is vrij om zijn/haar kennis, inzichten, en vaardigheden op eigen en respectabele wijze in te zetten. Mede doordat ik haar het bovenstaande aangaf, herwon Corinne haar zelfvertrouwen, werd assertiever en straalde in haar rol uit “zo kan het ook”.

Eline voelde zich niet happy in de te blote outfit die mode was. Ze had een goed figuur waar zij zich beslist niet voor hoefde te schamen. Maar haar vrouwelijke studiegenoten vonden haar preuts, omdat ze niet met diep decolleté wilde lopen en zeker niet zonder beha, of een waar je alles doorheen zag. Het raakte haar toen ik uitlegde dat er verschil is tussen preutsheid en zelfrespect en zuiverheid. En dat er niets mis mee was, dat zij haar lichaam beschouwde als “een tempel van de geest”. En dat zij er goed aan deed haar eigen keuzes te maken. (De namen zijn gefingeerd en overeenkomsten met bestaande personen en situaties berusten op toeval)

Bovenstaande voorbeelden, ontleend aan mijn eigen praktijkervaringen, geven aan dat er vrouwen zijn die hun seksegenoten degraderen en respectloos behandelen. Je kunt je afvragen hoe geëmancipeerd zij zijn. En wat te denken van de directiesecretaresse die in een zwart broekpak met krijtstreep en stropdas rondliep. Die had ik voordien in vrouwelijke kleding gezien. Een mooie en representatieve verschijning. Waarom willen sommige vrouwen een copy worden van kantoormannen en zelfs hun oneigenlijke gedrag overnemen? Hoe geëmancipeerd zijn zij? Er is wel een psychologische verklaring voor, maar waarom doen vrouwen zichzelf en seksegenoten dit aan?

Het viel de vrouwelijke cliënten op dat een man zo kon denken. Ik ben echter gelukkig niet de enige man die kennelijk vrouwvriendelijker is dan sommige vrouwen voor zichzelf en hun seksegenoten. Het is wel mooi dat ik er in mijn werk als coach iets mee kan doen. Waarom is een vrouw niet “gewoon” een vrouw en een man niet “gewoon” een man. In al hun bijzonderheid en uniciteit. Ieder mens is vrij om te dragen wat hij/zij wil. Het is aan ieder om voor zichzelf diens motieven en schijnmotieven te onderzoeken bij de keuzes die gemaakt worden in leven, wonen en werken. Wees en blijf je Zelf en heb respect voor de uniciteit en de keuzevrijheid van jezelf en de ander. Dan kunnen we als vrouwen, als mannen, en onderling, elkaar bewonderen en inspireren en van elkaar leren en genieten.