Als je alleen in de realiteit van deze aardse wereld gelooft, houd je jezelf en de ander voor de gek als je ervaringen hebt vanuit een onstoffelijke, geestelijke wereld. Je kunt geen belevingen hebben en figuren zien en ervaren uit een onstoffelijke wereld en daar tegelijkertijd niet in geloven. In de psychiatrie spreekt men dan over waanbeelden, hallucinaties en schizofrenie, als dit ernstige vormen aanneemt. Het geloven in andere werelden wordt door velen als een vlucht beschouwd uit dit tranendal.
Als het je diepste verlangen is om deze wereld als enige realiteit te zien, dan zul je er vrede mee hebben dat relaties ophouden te bestaan als een ervan hersendood is. Alles en dus ook relaties zijn tijdelijk en gebonden aan en verbonden met dit aardse bestaan. De ene mens heeft geluk gehad door voldoende water, voedsel, veiligheid, bestaanszekerheid, vrijheid en ontwikkelingsmogelijkheden te hebben en de ander heeft pech gehad, als die dat ontbeert. Wees menslievend en heb eerbied voor de natuur en probeer er zo goed als mogelijk iets van te maken voor jou en je naaste en je nageslacht. Dat is dan mijn devies.

Mensen hebben in het algemeen de neiging om alleen te geloven in wat ze met hun stoffelijke zintuigen waarnemen. En om hun verwachtingen en percepties te doen bevestigen. Als je bijvoorbeeld denkt dat anderen je niet mogen, als je jezelf minderwaardig vindt, of denkt dat je iets niet kunt, zoek je dan bevestiging daarvan. We leven dan vanuit vooroordelen over ons zelf en de ander. Daar kun je jezelf en de ander behoorlijk mee tekort doen. Mijns inziens een beperkte visie en horizon.

Er zijn ook mensen die met hun beide benen op de grond staan, maar wiens diepste verlangen is, dat er ook een andere wereld is. Het is soms een troostrijke gedachte te weten en te ervaren dat hun kinderervaringen met onstoffelijke figuren geen kinderlijke fantasie waren, maar een nog open kanaal naar een onstoffelijke realiteit. Velen zien in het boek over bijna doodervaringen van Pim van Lommel een steun en erkenning van hun eigen ervaringen en geloof in een andere wereld. De realisten onder hen zien het als een uitdaging de verschillende dimensionale werelden met elkaar te verbinden.

Mijn lijfspreuk is:”Onderzoek alles en behoud het goede”. Waarom niet een keer openstaan voor de gedachte, dat er meerdere werelden zijn. Die we misschien niet met onze zintuigen kunnen zien, maar waar we op basis van ons zielsverlangen wel een beeld kunnen maken. Wat zijn de consequenties daarvan? Hoe zou het voor je zijn, als je zelf en je geliefden voortleven en zelfs al eeuwig bestaan hebben en bestaan? Stel nu eens, dat je niet iets kunt verlangen dat er niet is en je diepste verlangen is dat de eeuwigheid bestaat?

Welke perspectieven openen zich voor je, als je weet dat je dit lichaam hebt en niet bent? Vluchten is zinloos, maar je vleugels uitslaan in meerdere werelden is uiterst zinvol en betekenisvol. Een confronterende uitdaging om te ontdekken wat het Zijnde voor jou betekent en welke aspecten van je schijnpersoonlijkheid je kunt ontwikkelen en van je Zelf kunt ontplooien. Mag ik je reactie als onderzoekend en ruimdenkend mens vernemen?