Creativiteit is er altijd, is altijd gewenst en vaak zelfs noodzakelijk om verbeteringen of vernieuwing tot stand te brengen. Leidinggevenden en managers dienen het te faciliteren met een goed plan, tijd, planning, ruimte en middelen. Creativiteit en innovatie vereisen inzicht in de behoeften van de consument en een effectieve marktgerichtheid. Absolute voorwaarde voor het bereiken van het gewenste resultaat is openheid, vertrouwen, een ontvankelijke houding en zich kwetsbaar op mogen en kunnen stellen. Dit alles wordt wereldwijd door velen erkend. Waardoor worden gewenste resultaten dan niet en waardoor wel gehaald?

Een nieuwe aanpak

Kunst, creativiteit en innovatie roepen vragen op en vragen om een open, ontvankelijke houding naar nieuwe gedachten en gevoelens. En het ons (opnieuw) bewust worden van wat er binnen en buiten ons afspeelt en afgespeeld heeft. Creativiteit en innovatie vragen om een multidisciplinaire aanpak, een optimaal draagvlak en committent van alle betrokkenen, en samenwerking binnen en tussen organisaties. Oftewel om verbinding! Het bij elkaar brengen van zowel mensen en middelen als gedachten, gevoelens, sociale verbanden, relaties, waarden en normen. Om het bovenstaande te realiseren is zelfreflectie noodzakelijk, waardoor men komt tot Zelfinzicht en inzicht in de schijnpersoonlijkheid en daardoor tot een sterkte-zwakte-analyse. En daar zit het probleem. Hier stopt men en haak men af, of zoekt tevergeefs heil in testen, die slechts een deel van de persoonlijkheid in ogenschouw nemen en onderzoeken.

Tegenstrijdigheden

Ieder mens wil in wezen, in de kern, diepgang en geluk. Hoe ongelooflijk dit wellicht ook lijkt, als je televisie kijkt of naar buiten toegaat en de samenleving instapt. Maar tegelijkertijd leven we in een samenleving, waarin je er niet bij hoort als je je targets niet haalt, niet overwerkt en te druk bent en meeloopt met de zoveelste (management)hype. Kernprobleem en kern-oorzaak: Er vanuit je schijn; angst, onzekerheid en afhankelijkheid, bij willen horen, niet afgewezen willen worden en je minderwaarde compenseren in “hebben en vergelijken”. Alleen het zichtbare en het op korte termijn scoren telt. Desnoods ten koste van de ander en van goede resultaten op de lange termijn. Met als gevolg een doorslaande en mensonterende individualisering zonder verbinding met de ander en het andere en teloorgaan van de individuele verantwoordelijkheid voor het geheel. Het consensusmodel heeft zijn kracht en charme, maar kan kennelijk ook ontaarden in “pappen en nathouden”, oeverloos langs elkaar en heen en weer gepraat en uitstel of afstel van besluitvorming. Resultaat: Schijncreativiteit, schijnleiderschap en geen innovatie. Geen zelfreflectie dus, geen Zelfinzicht en inzicht in de schijnpersoonlijkheid. Geen betekenisvolle en zinvolle creatie en daardoor geen innovatie en geen gewenste resultaten.

Oplossing

Mensen individuele en gezamenlijke verantwoordelijkheden, bevoegdheden en optimale zelfstandigheid geven. Ruimte geven aan hun innerlijke motivatie. En daar waar mogelijk appelleren op hun wens naar diepgang, betekenisvolle en zinvolle arbeid en geluk. En hen op dit alles aanspreken. Over en weer van hoog tot laag in de organisatie en de samenleving. Absolute voorwaarde om dit te kunnen doen is: Zelfreflectie, komen tot zelfkennis en zelfinzicht en van daaruit bewust worden, bewust zijn en bewust doen. Geen goede samenwerking zonder “persoonlijk leiderschap en persoonlijk management”. Dat laatste kan alleen door te luisteren naar en de dialoog aan te gaan met je Zelf en je schijnpersoonlijkheid. Daartoe introduceerde ik de bewustwordingspsychologie en het daarop gebaseerde bewustwordingsmanagement. Geen nieuwe hype, maar inzichten en handvatten voor de mens in de 21e eeuw en daardoor voor organisaties en de samenleving.