Het is wel handig om eerst deel 1 te lezen, dan begrijp je dat dit artikel gaat over het managen van je eigen tijd. Ook hier is het voorbeeld een mix van diverse coachingtrajecten in mijn praktijk en is elke gelijkenis met een bekende situatie dus toeval. Zij had voordat ze kinderen kreeg een goede baan was na de geboorte van het derde kind daar parttime weer gaan werken voor 2,5 dag per week. Haar man werkte fulltime als manager en woonde ruim een uur rijden van zijn werk. Met veel moeite was het hem gelukt om zijn werktijden deels aan te passen, zodat hij een aantal taken op zich kon nemen. Door hun werk konden beide de gemaakte afspraken niet altijd nakomen. De oppassen waren niet altijd beschikbaar. Toen gebeurde het:
Haar werkgever bood haar de functie aan die ze altijd al ambieerde. Daar kon zij eerst niet naar solliciteren, omdat zij kinderen wilde en die ook kreeg. Toen zij weer ging werken was de functie niet vacant, maar die kwam nu weer vrij en ze werd ervoor gevraagd. Voorwaarde was wel dat zij minimaal 3,5 dag per week werkte. Thuiswerken was niet mogelijk. Ondanks diverse pogingen lukte het niet meer oppas te regelen en dat wilden ze eigenlijk ook niet. De kinderen waren nog te klein en ze wilden toch evenwicht houden in het hebben van een carriëre en hun ouderschap. Ze wisten beide dat dit een eenmalige kans was voor haar. Er was maar één oplossing: Hij moest een dag minder gaan werken. Op zijn werk was dit onbespreekbaar en voor hem was het opgeven van zijn carriëre geen optie. Hij had het erg naar zijn zin bij zijn werkgever. Dat kon hij niet trekken. Ze wilden allebei vier kinderen en waren dankbaar dat ze die hadden. Het was nu gewoon heel erg druk. Ze gunden elkaar ook ieders carriëre en… wilden toch ook samen wel eens een weekendje weg en ook met de kinderen op vakantie. Ik zei op enig moment:”Wat willen jullie nog meer?”
De stress gierde soms door de lijven. Ze kwamen tijd tekort. Het waren chronische tijdlijders.
Ze vlogen van hot naar her, hadden actielijsten die alleen maar langer werden en het was bijna dag en nacht brandjes blussen en ze regelden zich zakelijk en privé helemaal suf.
De combinatie van coach, counselor, loopbaanprofessional en partner- en relatietherapie werkte. Zij accepteerde de baan. Met veel clementie en begrip van haar werkgever in de eerste maanden lukte het haar om daar succesvol in te zijn. En manlief: andere werktijden bleven onbespreekbaar, dus hij koos voor een andere werkgever. Toen die zeer pijnlijke keuze eenmaal gemaakt was, vond hij een gelijkwaardige functie elders, met minder reistijd en een haalbare verdeling in werktijden. Ze begrepen beide dat elke in vrijheid gemaakte keuze, zowel individueel als met elkaar, ook consequenties met zich meebrengt. En dat je wel van alles kunt en mag willen, maar daar dan – ook weer zowel individueel als gezamenlijk – ook verantwoordelijkheden bij horen. Ieder afzonderlijk werden ze geconfronteerd met ingesleten waarden en normen en man-vrouwpatronen. In twee- en driegesprekken werden die besproken. Verschillende ideeën over opvoeding werden nu uitgesproken en ze ontdekten hoe ze elkaar in het opvoeden konden aanvullen. Alleen al het plannen van de driegesprekken was al een oefening in tijdleiderschap, maar ze zetten beide hun organisatietalent in. Na ongeveer een half jaar was hun huishouden op orde en was de actielijst uitgedund en zaten beide goed in hun vel, zowel privé als op het werk. Een paar maanden later dronk ik mijn glas leeg bij een leuke vakantiefoto die ze mij toezonden. Een nieuw tijdperk was aangebroken.