Er zijn vele schitterende bouwwerken door de eeuwen heen door mensen gebouwd, waar vele tientallen jaren aan is gewerkt. Er zijn manifestaties opgevoerd waar maanden en jaren aan is gewerkt. Er zijn landen ontdekt en wetenschappelijke ontdekkingen gedaan. Dit alles met ongelooflijk veel menselijke inspanning en creativiteit en niet zonder veel menselijk leed tot stand gekomen. Dat is ook het geval bij de voorbereidingen op de Olympische Spelen in China. Het is goed en onze plicht om stil te staan bij de offers die door velen gebracht zijn. Maar het is goed, en ook een eerbetoon en dank aan hen, om stil te staan bij het positieve en prachtige dat wij mensen tot stand kunnen brengen. Een voorbeeld daarvan is de opening van de Olympische Spelen op 08-08-2008. Met een prachtig thema: “One world, one dream.” dat schitterend werd weergegeven.

China bedankt voor deze manifestatie van eenheid, harmonie en schoonheid. Een schitterende en bijzondere prestatie. Een buitengewoon knap samengaan van menselijk denken en handelen en inzet van technologie. Een schouwspel, waaronder vuurwerk, dat reminiscenties geeft aan de Geest, de eeuwigheid. De muziek, zang en dans en de fijnheid, de schoonheid der kleuren, de precisie en de afwerking van de kleding en kostuums is een bijzondere manifestatie van de schoonheid en harmonie die de mens weet te creëren. De eenheid in beweging van 2008 individuen in een weergaloos knappe en mooie choreografie. Diverse optredens met een bijzonder vernuftig en prachtig samenspel met projecties op een gigantisch scherm. Een belevenis, die laat zien wat wij als mens en als mensheid ook kunnen. Ondanks en naast alle strijd, tegenstellingen, tirannie en terreur. Het is een bewijs van het onuitblusbare individuele en collectieve, universele verlangen naar verbondenheid en verbinden en eenheid in verscheidenheid. Het laat tevens zien welk een enorme culturele, historische, spirituele en waarde-volle bijdrage het Chinese volk heeft bijgedragen, bijdraagt en kan bijdragen aan de wereld.

Het is goed om ons rekenschap te geven van alle waardevolle bijdragen die elk volk heeft geleverd, levert en kan leveren aan de internationale samenleving en de wereld waarin wij mogen leven. Vanuit dat respect kunnen wij elkaar wijzen op onze tekortkomingen, zowel naar onze medemensen toe als naar het milieu en de schepping als geheel.