Trouwe lezers weten inmiddels dat ik redelijk sceptisch en kritisch ben ten aanzien van allerhande onderzoeken, waarbij men van alles en nog wat met elkaar vergelijkt en met elkaar in verband brengt. Maar nu een interessant onderzoek: Onderzoeksbureau Intelligence Group ondervroeg onlangs ruim 700 mensen over leeftijdsdiscriminatie. Die begint zo blijkt al op het 36e levensjaar! Net de bijzondere en gelukkige status van opa bereikt hebbende en bijna 56 zijnde kom ik tot dit artikel. Wat blijkt namelijk nog meer?

Tegenwoordig ben je al na drie jaar junior en na acht jaar senior! Een academicus is al senior tussen de 32 en 38 jaar. Wat zijn wij dan leeftijdgenoten en collegae? Dus ook senioriteit is kennelijk een volledig gedevalueerd begrip geworden. Te snelle promotie naar seniorschap gaat ten koste van diepgang, kwaliteit en geloofwaardigheid. De negatieve gevolgen van te snelle groei van jongeren naar hoge posities zijn bekend bij o.a. headhunters. Jongeren van 30-35 jaar die “alles al bereikt en gezien hebben” en geconfronteerd worden met een enorme leegte en zich gaan afvragen wat de zin is van hun bestaan. Een goede vraag overigens.

Het bovenstaande betekent dat werkgevers en HRM-ers er goed aan doen hun leeftijdsbewust personeelsbeleid eens tegen het licht te houden. Op basis van visie, strategie en beleid – gericht op realisatie van doelstellingen op de lange termijn – tot leeftijdsbewuste loopbaanplanning te komen ten aanzien van instroom, doorstroom, opleiding en gewenste uitstroom. Zie ook mijn artikel van 19-07 “Is investeren in personeel leeftijdgebonden?”

Aanvullend daarop het volgende: Er zijn vooroordelen ten aanzien van oudere werknemers: ze zijn duur, vaak ziek, niet flexibel en minder productief. Ten eerste zijn deze kwalificaties helaas niet leeftijdgebonden en ten tweede worden deze hardnekkige vooroordelen ten aanzien van de oudere werknemer door de praktijk ontzenuwd. Domme algemeenheden en vooroordelen die werkgevers heel veel geld kosten en winstpotentieel verloren doen gaan.

Directeur Geert-Jan Waasdorp van de Intelligence Group doet al negen jaar arbeidsmarktonderzoek en kent slechts vijf Nederlandse bedrijven die een leeftijdsbewust personeelsbeleid hebben. Zou dit echt de realiteit zijn? Als dat zo is, betekent dat dan niet dat er in Nederland vrijwel uitsluitend junior-werkgevers en junior-hrm-ers zijn, ook al beschouwen en noemen ze zich senior? Laat dit niet waar zijn! Laat van je horen!