Er is een groot internationaal concern, dat al een paar honderd jaar bestaat. Het heeft vele filialen en vele tienduizenden werknemers. Al die werkplekken moeten worden schoon gehouden. In de internationale media wordt gemeld dat het niet altijd even schoon is en er zelfs wantoestanden zijn in het concern. Ongedierte, enz. De wereld heeft gelijk. Terecht klagen ngo’s over de toestanden in het bedrijf. In de afgelopen decennia heeft het concern wel vorderingen gemaakt, maar er blijven schrijnende toestanden. De Raad van Bestuur is op bepaalde punten buitengewoon ouderwets en bestuurt met niets ontziende harde hand. Maar op andere punten dwingt het respect af voor de relatief snelle wijze waarop ze met dat enorme concern weet te innoveren en deze “mammoettanker” meer en sneller weet te laten manoeuvreren. Dat respect wordt echter overschaduwd door de wantoestanden die wereldwijd de aandacht trekken. Tot we het bericht lezen van het kleine bedrijfje met zestien werknemers…………

Het kleine bedrijf is nog niet zolang actief als het grote concern en doet wel internationaal zaken, maar is met zo’n zestien mensen op de loonlijst gemakkelijk bestuurbaar. Laat nu een der directeuren een artikel in de pers doen verschijnen met kritiek op dat grote concern. Hij heeft zijn huiswerk goed gemaakt en blijkt goed op de hoogte te zijn. Moet kunnen nietwaar. Maar nu komt het. Het kleine bedrijfje heeft de boel zelf niet op orde. Het is niet in staat om zestien bureaus schoon te houden. De personeelsleden klagen over een slecht functionerende OR. De accountant heeft steeds meer moeite om de jaarrekening goed te keuren. Het ziektepercentage is hoog en de bedrijfsarts constateert dat de werkomstandigheden van het personeel beneden peil zijn. Tja, dan zou je toch zeggen dat zo’n klein bedrijfje zich ten aanzien van het grote concern wat bescheidener en terughoudender zou kunnen opstellen. Het bedrijf heeft meer dan genoeg aan zichzelf. Je kunt je het hoongelag voorstellen van het personeel als die brief in de krant verschijnt, terwijl het merendeel van de directie en de gehele OR op vakantie is! Dat is ze gegund, maar na de vele communicatieve blunders van zowel de directie, het management als de OR is de reactie voorstelbaar. Moraal van het verhaal:

1. Ook al heb je nog zo gelijk, wees zeer bescheiden en terughoudend als je je eigen zaken ook niet op orde hebt. Zeker als je zelf veel kleiner en veel jonger bent en je omstandigheden veel gunstiger zijn
2. In je oordeel over de ander dien je rekening te houden met diens historie, achtergronden, cultuur en specifieke problemen
3. Zorg eerst dat je je eigen beschamende situatie hebt hersteld en je je eigen zaken op orde hebt, voordat je kritiek uit.

Ik begrijp dat je wilt weten over welke “bedrijven” ik het heb. De naam van “het grote concern” begint met CHI.. en heeft vijf letters. Je raadt wellicht de naam van “het kleine bedrijfje” al met negen letters, beginnend met NE… en eindigend met .AND. Zou daar trouwens een HRM-er in het MT zitten?