In dit artikel en in de voorgaande drie en volgende vier artikelen schets ik een analyse van de huidige situatie in de wereld en geef ik een nieuwe, duurzame oplossingsrichting aan. Ik stel daarbij een aantal vragen waarop ik graag je reactie verneem. Wat is jouw antwoord op een of meerdere van de gestelde vragen? Niemand van ons heeft de wijsheid en waarheid in pacht, maar ieder van ons is wel wijs en kent een deel van de waarheid. Door die met elkaar te delen komen we tot mogelijke oplossingen. Het eerste artikel ging over globalisering en verbindingen. Het tweede over de huidige crisissituatie. Het derde over de noodzaak tot herbezinning en een nieuwe oplossingsrichting. In dit vierde artikel schets ik het belang van multidisciplinaire samenwerking. Wij, de andere lezers en ik, zien je reactie en antwoorden graag tegemoet. 

Naar een nieuwe visie op en vorm van samenwerking

De mens is geen exploitatiemiddel ten behoeve van machthebbers en ieder mens heeft recht op vervulling van diens basisbehoeften. Om daarin te voorzien zijn we afhankelijk van elkaar. Die onderlinge afhankelijkheid is en wordt steeds groter op het gebied van veiligheid, klimaat, milieu, werkgelegenheid, voedsel, mensenrechten en natuurlijke hulpbronnen, zoals bijvoorbeeld energie en water.

Alle landen en volkeren zijn gebaat bij een evenwichtige internationale situatie en hebben een gezamenlijke verantwoordelijkheid t.a.v. het oplossen van globaliseringvraagstukken. Bij de wereldwijde crises van nu is er geen oplossing mogelijk door landen afzonderlijk en kunnen de landen en de maatschappelijke disciplines de globaliseringsvraagstukken niet afzonderlijk oplossen.

Multidisciplinaire nationale, internationale en mondiale samenwerking is noodzakelijk. Door samenwerking en respect voor verschillen in ontwikkeling en ontplooiing worden processen versneld gerealiseerd. Het bundelen van krachten en creativiteit levert efficiency- en effectiviteitvoordelen op. Men dient daarom in dialoog te gaan, ook inzake (schijnbaar) tegengestelde belangen en verschillende visies. Op internationaal en mondiaal niveau dienen er integraal en multidisciplinair besluiten te worden genomen die leiden tot het herstel en vergroten van het vertrouwen, en tot duurzame oplossingen.

De acht maatschappelijke disciplines die ik onderscheid zijn: bedrijfsleven, consumenten(particulieren), kunst en cultuur, maatschappelijke organisaties(ngo’s), overheid, politiek, religie en wetenschap. De inbreng van de unieke individuele en gezamenlijke kwaliteiten binnen elke maatschappelijke discipline genereert veel creativiteit en energie en werkt buitengewoon stimulerend om te komen tot een gemeenschappelijke aanpak. Door de multidisciplinaire uitwisseling van kennis, ervaring en kunde kunnen we tot realisatie van grootse projecten komen. De mensheid vermag veel als zij de handen ineenslaat en zich verbindt. De diverse maatschappelijke disciplines kunnen van elkaar leren t.a.v. visie, organisatie en manier van denken en werken.

Een multidisciplinaire aanpak leidt tot een breder en dieper inzicht in de oorzaken van problemen aan en biedt betere en duurzame oplossingen en optimale realisatie van mensenrechten en millenniumdoelen. Alle betrokkenen bij de diverse maatschappelijke disciplines kunnen aangeven waar zij zich op richten. Ze kunnen hun unieke toegevoegde waarde laten zien. Door multidisciplinaire uitwisseling gaat men vanuit een geheel andere perceptie naar de ander en het andere kijken.

Multidisciplinaire samenwerking leidt voor elke discipline tot (nieuwe) inspiratie en creativiteit, individuele en collectieve ontwikkeling en ontplooiing, nieuwe inzichten,  en verbetering van de professionaliteit. Een paar voorbeelden: Maatschappelijke organisaties doen er goed aan zich meer te verbinden met de samenleving en de andere disciplines. Dat herstelt en/of verbetert hun imago. Maar alle disciplines kunnen van elkaar leren. Dus niet alleen overheid, maatschappelijke organisaties en het bedrijfsleven bijvoorbeeld, maar ook de disciplines kunst en cultuur, religie, bedrijfsleven en wetenschap kunnen elkaar inspireren en bijdragen aan elkaars professionaliteit. Samenwerking en bundeling van krachten tussen en binnen alle disciplines, zoals bijvoorbeeld tussen de diverse ministeries en diverse wetenschappen, is noodzakelijk om effectief, efficiënt en duurzaam projecten te kunnen uitvoeren en informatie uit te wisselen.

Door uitwisseling versterken de disciplines elkaar en een multidisciplinaire aanpak leidt tot innovatie. Zodoende komen we tot een gezamenlijke visie op de toekomst, die per discipline wordt ingevuld, zodat er eenheid in verscheidenheid ontstaat. Ten aanzien van de problemen in de wereld en de globaliseringvraagstukken leidt dit tot een gezamenlijke boodschap, actie- en besluitenlijst en een, per discipline nader uitgewerkt, plan van aanpak.

Het bovenstaande roept, in vervolg op de negen vragen in de eerste drie artikelen, de volgende vragen op:

10. Welke mogelijkheden zie jij voor multidisciplinaire samenwerking?
11.  Wat moet er volgens jou gebeuren om tot optimale internationale en mondiale samenwerking te komen?
12. Welke concrete acties kun jij bedenken voor een of meerdere maatschappelijke disciplines?

Je reactie en antwoorden zien wij, de andere lezers en ik, graag tegemoet.