In het eerste artikel over het Earth Charter: “De Aarde, jij en ik: Samen leven, wonen en werken” schetste ik de uitdagingen waar we in deze wereld als mensheid voor staan. Ik gaf tevens aan dat het noodzakelijk is en dat de behoefte er meer en meer is om te komen tot een gemeenschappelijk missie, visie, strategie en uitvoering ten aanzien van alle wereldvraagstukken en uitdagingen waar we nu voor staan. Het Earth Charter; Het Handvest van de Aarde, is daar een voorbeeld van.

In 1987 riep de ‘World Commission on Environment and Development’ (de Brundtland Commissie) op tot een ‘Universeel Handvest’ om te komen tot duurzame ontwikkeling (Our Common Future, 1987). Tijdens de wereldtop in Rio de Janeiro in 1992 werd een VN Earth Charter-ontwerp gepresenteerd, maar de tijd was er kennelijk nog niet rijp voor. Men kwam met de Verklaring van Rio. In 1994 zorgden Maurice Strong (secretaris-generaal van de Top van Rio) en Mikhail Gorbachov via hun organisaties Earth Council, http://www.earthcouncilalliance.org en Green Cross International, http://www.gci.ch, voor een herstart van het Earth Charter. In 1997 riepen Strong and Gorbachov een onafhankelijke Earth Charter Commissie bijeen. In juni 2000 werd het document in het Vredespaleis in Den Haag gelanceerd. Sindsdien verscheen het in meer dan dertig talen en werd het door meer dan tweeduizend organisaties en duizenden individuen onderschreven. Zo ook de UNESCO(United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization en de IUCN(The International Union for Conservation of Nature). Het Earth Charter wordt in toenemende mate erkend als een handvest dat wereldwijd wordt erkend als leidraad voor duurzaamheid, als basis bij vredesonderhandelingen, als verwijzingsdocument in de ontwikkelingssector, als bron voor overheids- en wetgevingsprocessen en voor diverse andere contexten. Het NCDO, http://www.ncdo.nl is in Nederland het aanspreekpunt voor het mondiale initiatief.

Het handvest is het resultaat van een wereldwijd en intercultureel gesprek tussen duizenden filosofen, wetenschappers, economen, onderzoekers, mensenrechtenactivisten, geestelijken en politici over gemeenschappelijke doelen en gedeelde waarden. De centrale vraag was: Hoe kom je tot een rechtvaardige, duurzame en vredige wereld? Het uitgangspunt is dat alle het resultaat van een wereldwijd en intercultureel gesprek tussen mensen afhankelijk zijn van elkaar en een gedeelde verantwoordelijkheid hebben voor het welzijn van elkaar en al het andere leven op aarde. Het Earth Charter is een Handvest van de Aarde met principes waarin milieubescherming, mensenrechten, vrede en ontwikkeling centraal staan en met elkaar verbonden zijn. De vier hoofdprincipes en zestien andere principes zijn:

1. Respect en zorg voor alle levensvormen
2. Ecologische integriteit
3. Sociale en economische rechtvaardigheid
4. Democratie, geweldloosheid en vrede

In de volgende artikelen behandel ik het Earth Charter per hoofdprincipe en de verschillende principes die daar deel van uit maken. Tevens leg ik een verband tussen de acht menselijke eigenschappen, de P’s, de maatschappelijke disciplines en de Millenniumdoelen, alsmede met de Mensenrechten. In de multidisciplinaire werkconferentiecyclus zullen we ervaren hoe we daardoor sneller en beter tot de gewenste realisatie kunnen komen. Zie http://www.ikverbind.nl. In deel 3 ga ik nader in op het eerste hoofdprincipe: Respect en zorg voor alle levensvormen.