In dit artikel, in het voorgaande van 21-10 en de volgende zes artikelen schets ik een analyse van de huidige situatie in de wereld en geef ik een nieuwe, duurzame oplossingsrichting aan. Ik stel daarbij een aantal vragen waarop ik graag je reactie verneem. Wat is jouw antwoord op een of meerdere van de gestelde vragen? Niemand van ons heeft de wijsheid en waarheid in pacht, maar ieder van ons is wel wijs en kent een deel van de waarheid. Door die met elkaar te delen komen we tot mogelijke oplossingen. Het eerste artikel ging over globalisering en verbindingen. Hier volgt het tweede, over de huidige crisissituatie. Wij, de andere lezers en ik, zien je reactie en antwoorden graag tegemoet.
De huidige crisissituatie
Het kapitalisme en het postmodernisme zijn ontaard in een chaotische, onzekere economische en financiële toestand, met o.a. een enorme wereldwijde schuldenlast. Egoïsme en doorslaande individualisering leidden tot oneigenlijke winsten, ten koste van vele anderen en van de natuurlijke hulpbronnen. Er is wereldwijd sprake van volstrekt oneigenlijke inkomensverdelingen en beloningen. En van verspilling van grondstoffen, hulpbronnen en natuurlijke en menselijke energie. Welvaart en welzijn zijn zeer ongelijk verdeeld. De allerrijksten, ongeveer twintig procent van de wereldbevolking, consumeren zo’n 85 procent van de beschikbare middelen en de twintig procent allerarmste bewoners iets meer dan een procent. Een miljard mensen leeft nog onder de armoedegrens. Ook in de rijke landen is veel (verborgen) armoede. In de afgelopen decennia is de levensstandaard van vele mensen verslechterd.
De ontwikkelingslanden zijn en worden geconfronteerd met de uitwassen en onrechtvaardige gevolgen van het kapitalistische systeem dat de rijke landen hebben gevolgd. Door de crises zijn met name de armere landen getroffen, hetgeen een enorme wissel heeft getrokken op realisatie van de millenniumdoelen. Elke dag sterven er tienduizend kinderen van de honger, o.a. omdat multinationals de grond voor een habbekrats opkopen om er producten te verbouwen ten behoeve van de rijke landen. Zolang men denkt en handelt vanuit de geopolitiek en men grondstoffen uit ontwikkelingslanden haalt ten koste van die landen wordt de oneigenlijke situatie in stand gehouden. De veroorzakers dienen daar de consequenties voor te dragen en de verantwoording voor te nemen. De rijke(re) landen hebben een morele verantwoordelijkheid t.o.v. de arme(re) landen. Maar door de economische crisis dalen de budgetten voor ontwikkelingshulp, in plaats van de inspanningen te verhogen en te komen tot een optimale win-win-situatie.
Door de doorgeslagen kapitalistische en socialistische systemen, het postmodernisme en de doorgeslagen individualisering is een wereld ontstaan, die zich in haar schaduwzijde kenmerkt door wantrouwen en angst, toenemend geweld en verrechtsing van diverse samenlevingen. En door ecologische, economische, financiële, politieke, relationele, sociale en spirituele crisissituaties. We moeten erkennen dat we teveel gebruikt hebben van de aanwezige bronnen en onverantwoordelijk zijn omgesprongen met het milieu en alsnog onze verantwoordelijkheid nemen voor herstel en respectvol gebruik daarvan.
We zullen tevens moeten erkennen dat het huidige economische en financiële systeem niet meer werkt en niet zal kunnen voorzien in de behoeften van de 21e eeuw. De financiële economie dient weer gekoppeld te zijn aan de werkelijke economie. De geschiedenis tot nu toe heeft bewezen, dat individualistisch kapitalistische en collectief, socialistische structuren niet leiden tot de gewenste oplossingen en een evenwichtige maatschappij, met welvaart en welzijn voor eenieder en respectvol omgaan met deze aarde en diens omgeving. Integendeel. Diverse Mensenrechten worden in vele samenlevingen nog geschonden. De geschiedenis en het heden geven tevens aan dat de wereld niet geregeerd kan worden door de kerk, de staat, het volk of de ondernemers. Of door de rede, het gevoel of een bepaalde geloofsovertuiging. De filosofie waarin iedereen voor zichzelf dient te zorgen is geen menswaardige oplossing. Het is tijd voor een nieuwe ethiek.
Het bovenstaande roept, in vervolg op de drie vragen in het eerste artikel, de volgende vragen op:
04. Op welke wijze kunnen wij komen tot een rechtvaardige verdeling van welzijn en welvaart in de wereld?
05. Hoe kunnen wij komen tot realisatie van de Millenniumdoelen en de Mensenrechten?
06. Welke oplossingsrichting is gewenst om de ecologische, economische, financiële, politieke, relationele, sociale en spirituele crises op te lossen?
Je reactie en antwoorden zien wij, de andere lezers en ik, graag tegemoet.