Mensen nemen in het algemeen niet graag hun verlies. Dat merken we bijvoorbeeld in organisaties, in de politiek en als het gaat om beleggingen. Ook al worden beleggers daar ten aanzien van het laatste in de afgelopen tijd wel toe gedwongen, ten aanzien van verlies wil men de realiteit niet graag onder ogen zien. Daar kan dan tevens nog angst voor gezichtsverlies bijkomen. Omdat de maatschappelijke gevolgen hiervan bijzonder groot zijn, is het van cruciaal belang om ons te verdiepen in de dieper liggende oorzaken daarvan. Daardoor ontdekken we hoe we dit schijngedrag kunnen opheffen en de negatieve maatschappelijke gevolgen kunnen voorkomen. Het gaat daarbij om het antwoord op de volgende vragen:
1. Wat is de diepst liggende oorzaak van onze angst voor verlies?
2. Wat is gezichtsverlies eigenlijk ten diepste?
De angst voor verlies komt voort uit de identificatie met wat we hebben. Velen leggen hun eigenwaarde in wat zij hebben: hun bezit in goederen en geld, hun opleiding, titel, positie, rol, functie, werk, lidmaatschappen, maatschappelijke status en/of woonsituatie. Al deze zaken zijn veranderlijk en wie en wat wij Zijn wordt daardoor niet wezenlijk bepaald. Kortom ons Zijn wordt niet bepaald door wat we hebben. Wie zich dat terdege realiseert zal geen angst hebben voor verlies. Het wel of niet last hebben van angst voor verlies van relaties wordt bepaald door onze levensbeschouwing. Zij die ervan overtuigd is dat er leven is na de dood en dat we elkaar nadien weer kunnen ontmoeten, zal ten aanzien daarvan geen angst voor verlies hebben.
Angst voor gezichtsverlies kan alleen voortkomen uit onze schijnpersoonlijkheid en uitsluitend daarop betrekking hebben. Het gezicht van onze wezenlijke Persoonlijkheid, degene die wij Zijn kan wel min of meer “Onzichtbaar” worden door de maskers en schijnlagen die we daar overheen trekken – vanuit onze angsten, minderwaarde en compensaties daarvan – maar ons ware Gezicht Is er altijd.
Voor hen die geloven dat deze werkelijkheid de enige werkelijkheid is en ervan overtuigd zijn dat zij na hersendood te zijn niet meer bestaan en voortleven, is angst voor verlies van hun bestaan voorstelbaar. Je weet niet wanneer je dood gaat, hetgeen angstig en onzeker kan maken. Tenzij je de betrekkelijkheid en onzekerheid ten aanzien hoe lang je leeft en het tijdstip en de wijze van doodgaan als een gegeven in dit leven accepteert en daarmee kunt leven. Het is daarbij wel van belang je verlangens te onderzoeken en die een plek te geven. Onbewuste en bewuste verlangens kunnen de innerlijke rust op dit punt aanzienlijk verstoren.
Zij die op basis van hun zielsverlangen in een eeuwigheidscenario geloven, gaan ervan uit dat men een stoffelijk, aards lichaam heeft, maar dat we dat niet zijn. Onze ware Persoonlijkheid leeft ook na de dood voort. Een Gezicht dat we nooit kunnen verliezen. We erkennen dat we bij het verkrijgen van de schijnpersoonlijkheid ook een ander gezicht hebben gekregen en een schijnpersoonlijkheid hebben opgebouwd gedurende de een en/of meerdere levens. Voor hen is angst voor verlies en voor gezichtsverlies ten diepste terug te voeren op onze indaling in deze stoffelijke, en in ruimte en tijd begrensde, wereld. Als we ons vervolgens met onze schijnpersoonlijkheid identificeren, wikkelen we ons in in de schijn. Het verlaten van de geest is vanuit onze identificatie een verlieservaring die we ons veelal niet willen herinneren.
Om dezelfde reden zijn mensen niet erg geneigd om hun fouten te willen zien en te corrigeren. Het erkennen van schijn betekent immers dat je er ook verantwoordelijk voor bent en jezelf kunt en dient te corrigeren. Het erkennen van schijn impliceert tevens dat je je Zijn, je Zelf erkent en dat je daar voor dient te staan. Vanuit je Zelf is dat ook vanZelfsprekend, Omdat we onze schijn niet willen erkennen, kunnen we slecht tegen kritiek. Die herinnert ons immers daar aan. Met als gevolg dat critici en klokkenluiders worden afgeserveerd.
Het gevoel en de idee je Zelf kwijt te zijn geraakt ligt op de bodem van onze ziel. Maar daar ligt ook ons verlangen naar het ons Zelf willen zijn. Deze tijd roept op tot zelfreflectie en zelfonderzoek. Als de economische crisis ons zou doen terugvallen op de bekrompen moraal van het midden van de vorige eeuw, inclusief de heilige huisjes, dan komen we van de regen in de vieze drup. De crises van nu appelleren ons op ons geweten en op de oeroude menselijke, universele waarden en normen van zuiverheid, wijsheid, waarheid en vertrouwen.
Zelfinzicht en de relaties in en tot onze omgeving
Wie zijn wij in onze schijnpersoonlijkheid en wie zijn wij als wij ons Zelf zijn? Die zelfanalyse is de absolute voorwaarde voor het veranderen ten goede van de wereld waarin wij leven en van de relaties die wij met elkaar en andere schepselen hebben. Als we zeggen dat wij als eenling de wereld niet kunnen veranderen en dat het veranderen van de wereld bij ons zelf begint, dan geven we onze beperkingen aan. Maar besef dan dat het bij je Zelf begint! Laat over je schijnpersoonlijkheid, vanuit je Zelf je Licht schijnen. Dan zie je de verschillen en de onvolkomenheden het scherpst. Het verlies van schijn is de winst voor je Zijn.
Het is zinloos en veelal volstrekt onrechtvaardig om direct en uitsluitend naar de ander te wijzen. Ook hier zijn we weer duidelijk in onze taal en tonen we daarin onze innerlijke wijsheid:”Zie de balk in je eigen oog en staar je niet blind op de splinter in het oog van de ander”. Om het zo maar eens weer te geven.
Vanuit onze schijn spreken we van “geven en nemen” in relaties. Een relatie verwordt van daaruit tot een verstandhouding vol compromissen en ruilhandel. Veelal leidend tot een verlies-verliessituatie. Vanuit ons Zijn is een relatie een continue hernieuwde ontmoeting vanuit wederzijds geven. Dan ontstaan er win-win-situaties. Op basis van Zelfvertrouwen, Zelfwaardering en Zelfrespect kunnen we de ander(en) vertrouwen, waarderen en respecteren. En zal de ander ons ook vertrouwen, waarderen en respecteren.
Door identificatie met de schijnpersoonlijkheid doorlopen we een bewustwordingsproces, dat gepaard gaat met diverse verlieservaringen op de kwaliteitsniveaus van leven. Maar uiteindelijk wel, door Zelfrealisatie en inzicht in schijn en Zijn, leidend tot de winst van bewust Geluk. En collectief tot een bewustere en daardoor betere en gelukkiger wereld.