In 1987 riep de ‘World Commission on Environment and Development’ (de Brundtland Commissie) op tot een ‘Universeel Handvest’ om te komen tot duurzame ontwikkeling (Our Common Future, 1987). Tijdens de wereldtop in Rio de Janeiro in 1992 werd een VN Earth Charter-ontwerp gepresenteerd, maar de tijd was er kennelijk nog niet rijp voor. Men kwam met de Verklaring van Rio. In 1994 zorgden Maurice Strong (secretaris-generaal van de Top van Rio) en Mikhail Gorbachov via hun organisaties Earth Council( http://www.earthcouncilalliance.org) en Green Cross International(http://www.gci.ch) voor een herstart van het Earth Charter. In 1997 riepen Strong and Gorbachov een onafhankelijke Earth Charter Commissie bijeen. In juni 2000 werd het document in het Vredespaleis in Den Haag gelanceerd. Sindsdien verscheen het in meer dan dertig talen en werd het door meer dan tweeduizend organisaties en duizenden individuen onderschreven. Zo ook de UNESCO(United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) en de IUCN(The International Union for Conservation of Nature). Het Earth Charter wordt in toenemende mate erkend als een handvest dat wereldwijd wordt erkend als leidraad voor duurzaamheid, als basis bij vredesonderhandelingen, als verwijzingsdocument in de ontwikkelingssector, als bron voor overheids- en wetgevingsprocessen en voor diverse andere contexten. Het NCDO(http://www.ncdo.nl) is in Nederland het aanspreekpunt voor het mondiale initiatief. Continue reading Het Earth Charter; het Handvest voor de Aarde, een mondiaal initiatief.